Al geruime tijd schiet mijn knie geregeld op slot. Na allerhande flauwe grapjes over verkeerde sleutels etc. is toch het moment aangebroken om er iets aan te laten doen.
De orthopeed wilde middels een kijkoperatie de knie van binnen verkennen.
Maandag 19 mei was het dan zover. Lucas bracht me naar de afdeling. Later begreep ik dat op de kamer waar ik terecht kwam, vier dames met klachten aan de linkerknie zouden komen te liggen.
Een orthopedie-straatje noemde de verpleging het. Handig voor de orthopeed, zo kan de apparatuur ingesteld worden en mooi aan dezelfde kant blijven staan en is het voor de specialist een beetje lopende band werk. Via een ruggenprik kon ik mooi alles meevolgen op een scherm.
Wat ik zag in de knie, deed me denken aan een anti-decubitusvacht van schapenwol: een en al franjes en rafels aan het kraakbeen. De rest zag er nog wel redelijk uit, een hapje uit de meniscus, maar dat is nog van een vorige operatie. Met een soort boor of vijl werden de rafels eraf geschoren.
Ik vroeg me af waar die rommel dan blijft, want als dat in de knie blijft drijven, ben ik zo terug met klachten. Maar nee, dat werd er uit gespoeld. Met een half uurtje lag ik weer op de verkoeverkamer en langzaam maar zeker kwam het gevoel weer terug in de benen.
Het was wel even slikken dat ik nu zes weken met twee krukken moet lopen, en de knie voor slechts 50% mag belasten.
Rond 12:30 uur was ik weer op zaal en kreeg ik een heerlijke lunch. Dat viel er lekker in, aangezien ik me 's morgensvroeg nuchter moest melden. En om 14 uur mocht Lucas me weer ophalen. Ik trof het dat het de eerste dagen zulk prachtig weer was, heerlijk buiten zitten met goede mantelzorg!
Na een paar dagen is de leukigheid daar ook weer vanaf, en ik verlang ernaar weer wat mobieler te worden. Geduld is zulk een schone zaak...
De trap op en af met krukken is ook elke keer een avontuur. Waar YouTube al niet goed voor is: daarop leerde ik hoe je het makkelijkst de trap op en af kunt gaan.
Lucas kwam op het idee om een rolstoel op te halen bij de thuiszorgwinkel, zodat hij af en toe met me kan toeren. Zo wordt de wereld weer wat ruimer.
Al met al een leerzame periode, omgaan met beperkingen!
Op stap met de rolstoel. Als je laag zit, zie je weer heel andere dingen. Op deze foto gele lissen, pinksterbloemen, boterbloemen, waterlelies, wilde orchideeën etc.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten