Van je familie moet je het maar hebben!

Wat een heerlijke nazomer hebben we! Echt uitgelezen fietsweer, weinig wind zelfs. Deze keer hadden we thuis op de dolle pof een route in het meren gebied uitgestippeld, zonder te berekenen hoeveel kilometers het was. Opstappen bij de watertoren in Meppel, daar is een mooie carpool plek.

Na zoveel jaren in Meppel te hebben gewoond, (37 jaar) had ik niet verwacht dat ik nog op nieuw terrein zou komen. Maar bij de Paradijsweg achteruit was toch warempel een voor mij nieuw fietspad, prachtig langs de Drentse Hoofdvaart (?) over het Jaagpad richting Pijlebrug.

Dan via Nijeveen, Giethoorn, Blokzijl, Vollenhove, Zwartsluis, Belt Schutsloot, Wanneperveen en zo weer richting Meppel. 70 kilometer hadden we op de teller staan.

Je blijft genieten van die ronddartelende vlinders.

Een kwartet aalscholvers op een paal

Allemaal kiekjes aan het Vollenhover Meer

Onze trouwe metgazellen

Bij Vollenhove reden we langs een paling-restaurant. Een enkeling probeerde om eruit te zwemmen. Apart luchtje daar

Ik had gedacht dat deze bloemenveldjes bedoeld waren voor het jaarlijkse bloemencorso. Maar bij nader inzien bleek het corso afgelopen zaterdag al geweest te zijn. Even goed was het mooi om te zien.

Een haai op het droge??

Toen we langs Gasterij de Blauwe Hand reden, zagen we ineens een bekend gezicht: broer en schoonzus, Ben en Janne. Ze nodigden ons uit en we hebben gezellig samen even wat gedronken. Vandaar de titel: van je familie moet je het maar hebben. Afgelopen weekend hadden we van mijn oudste broer al een bon voor gratis koffie met bijlage gekregen, en nu hier weer een consumptie!
Het leven zit vol verrassingen.

Vijfsterren voor Twente

In juli waren we al een eind op weg gekomen met de  ***** route (vijf sterren) in de hof van Twente.
Toen hadden we het oostelijke deel gefietst, en we hadden al besloten dat we ook graag het westelijke deel ervan zouden willen doen. Het oostelijke deel was (theoretisch) om en nabij de 50 km, en het westelijke deel zou volgens het boekje 54 km zijn. Kennelijk was het boekje behoorlijk verouderd, want toen we gisteren aan het eind van de route waren, stond er ruim 84 km op de teller. Gelukkig dat de batterij van onze fiets dat prima aankan.

We startten weer in Goor, bij het station. We wisten dat we nu de andere kant op moesten fietsen om het westelijke deel van de route te fietsen. Heel verrassend, leuk door het centrum van Goor. Wat schertst onze verbazing toen we na 1,1 km weer bij het station stonden... Maar niet getreurd, een paar kilometer verderop aan het Twentekanaal scheidden de wegen van het oostelijke en westelijke deel zich.

Grote delen van de route vielen samen met de kastelenroute. We hebben dan ook heel wat kastelen en/of landhuizen gezien. Wat een schitterende regio, wat is het mooi fietsen daar. De tocht draagt de naam terecht: vijf sterren route. 

Huize Weldam

Huize Nijenhuis

Huize Warmelo

De tocht voerde ons door plaatsen als Markelo, Diepenheim, maar ook door kleine gehuchten als Stokkum, Elsen, Herike, Schoolbuurt, Apeberg. We zagen onderweg zelfs een plaats met de naam: Rectum!!

Op zeker moment zouden we ergens een broodje gaan eten. Ineens zegt Lucas tegen mij: wat heb jij nou op je broek zitten? Oeps... geraakt door vogelpoep. M'n broek en m'n hempie, en ongemerkt met de hand erlangs gekomen, dus ... eetsmakelijk! 

Terecht maakte Lucas de opmerking: je ziet er bescheten uit

We fietsten over landweggetjes, door de bossen, door weilanden, over heidevelden, door vogelrijke natuurgebieden en langs zandverstuivingen. Soms werden die veroorzaakt door langs galopperende paarden!

Zelfs paddestoelen schieten alweer op

Kalebassen, langs de weg te koop aangeboden, evenals courgettes, komkommer, potjes jam en pruimen.

Weer een route die voor herhaling vatbaar is. Maar wel op tijd vertrekken, want 84 km is een best eind.

Gratis...

Welke Nederlander heeft daar nou géén oor voor: gratis?

Met dank aan Dagblad van het Noorden en Willem de Vijfde (mijn broer)
Dat was een welkome consumptie op onze fietsroute over de Drentse heuvelrug. We moesten nu en dan behoorlijk op de trappers staan, om de heuvelruggetjes te nemen, tijdens de Flintenroute bij Exloo, Odoorn en omgeving.

Maar het was wel weer prachtig om de heide in bloei te zien. Hier liepen niet alleen schapen, maar ook kleine paardjes dartelden hier rond. Ze waren bepaald niet bang voor mensen; ik dacht: nog even, en hij stapt op de fiets.