Fietsen langs de Linge

Lucas en Inge

Ginge

Fietsen langs de Linge

Waar niet veel bloesem meer aan de bomen hinge

Maar waar ze toch geen bot vinge

Want er waren genoeg andere mooie dinge:

Seringe

En vogeltjes die uit volle borst zinge

Tien dagen geleden hebben we ook al een poging gedaan om een fietstocht langs de Linge te maken. Toen lukte het niet omdat er een nationale wandeltocht was georganiseerd.
Nu was de route gelukkig vrij, maar voor de bloesem waren we al aan de late kant. Al veel appelbomen waren de bloesem aan het verliezen, maar nog steeds was er veel moois te zien. Je zag al kleine appeltjes aan de takken.

In Enspijk bracht veerpont Marietje ons naar de overkant.

Deze waterhoen liet ons hartelijk lachen: hij zwemt precies zo als Lucas fietst: 

al pompend...

Bloesemtocht met verrassing

Zaterdag was een dag met redelijk mooi weer, dus we togen richting Enspijk om daar de auto te stallen. Lekker op het stalen ros richting het riviertje de Linge. Van eerdere jaren wisten we dat het daar  erg mooi is in dit seizoen, met bloeiende fruitbomen enzo. Gewapend met camera (dit keer dus niet vergeten) togen we naar de dijk. Tjongejonge, wat een drukte daar!

Een paar duizend wandelaars hadden het idee opgevat om de Lingeroute te gaan WANDELEN, de nationale rode kruis bloesem wandelroute.

Bij het Enspijkse veer mochten we niet verder fietsen. Een hek en een stel bewakers hielden ons staande. Oké, dan passen we de route aan en fietsen we in tegengestelde richting. Maar een kleine 5 km verderop werden we weer tegengehouden, nu door de politie. We kregen te horen dat de hele Linge route vandaag bezet was, wij mochten er niet fietsen.

Tja, daarvoor kwamen we natuurlijk niet dat hele stuk uit Drenthe rijden. Dus koersten we richting de Waal, daar hadden we in het verleden ook wel bloesembomen gezien. Zo gezegd, zo gedaan, en al rap vonden we een plekje voor de auto in het plaatsje Tuil. Een nieuwe route in elkaar flansen met behulp van de fietsknooppunten is een kleine moeite. Gelukkig hadden we ons fietsknooppuntenboekje bij ons.

Aan de waterkant even lekker ons lunchpakketje genuttigd en zo konden we eindelijk starten. Je komt door plaatsjes waarvan we nog nooit hebben gehoord, Haaften, Vuren, Herwijnen en noem maar op, langs burchten en kastelen en vestingsstadjes.

In Gorinchem raakten we het spoor even bijster. De nummers in het boekje correspondeerden niet helemaal met de werkelijkheid. Geen nood, even een pauze inlassen, Gorinchem heeft een leuk centrum. We zagen daar zelfs iemand lopen met een aangelijnd varken!

Met een beetje improviseren dachten we de route weer te kunnen vinden, maar dat zette ons wel voor een verrassing. Aan beide kanten van de rivier was een nummertje 78, en voordat we er erg in hadden zaten we in Boven-Hardinxveld in plaats van Sleeuwijk. Gewoon vlakbij de Biesbosch. 

Met de pont dan maar oversteken over de Merwede naar Werkendam en zo richting Sleeuwijk. Vervolgens zouden we via Woudrichem door de Bommelerwaard naar Brakel fietsen. Maar in Woudrichem stonden we weer voor een verrassing: de weg hield op, en ook daar moesten we met een pont over, maar die was in geen velden of wegen te bekennen. Vriendelijke voorbijgangers die ons zagen puzzelen met ons fietsboekje hielpen ons met de juiste richting: fiets maar naar Rijswijk (huh, ligt dat daar?) en dan via een schapepaadje de polder in. En ja hoor, eindelijk zaten we weer op de goeie route richting Brakel, over de Waalbandijk; we verbaasden ons dat er nog zoveel scheepvaart op de Waal was. Wel heel leuk en afwisselend landschap.

Voor deze schapen gold geen discriminatie: blank schaap drinkt bij moeder zwart schaap. Het lammetje ging heel discreet aan de achterkant van moeder staan, dus vandaar dat ik het niet kon vastleggen.

In Zaltbommel nog even een ijsje gegeten, we hadden wel trek na een uit de hand gelopen route van ruim 82 km. Nooit geweten dat hier de schrijfster van de kinderboeken Jip en Janneke vandaan kwam: Fiep Westendorp.

Een lang gekoesterde wens

Stond al jaren op m'n verlanglijstje: een bezoekje aan de Keukenhof.
Zondag stelde Lucas zomaar ineens voor om daar de volgende dag heen te gaan. Nou, daar hoefde ik niet lang over na te denken. Snel even een een ticket (met korting natuurlijk) geboekt via de ANWB, en zo zaten we maandagochtend om 9 uur in de auto, met de fietsen achterop. Zo konden we 2 vliegen in 1 klap slaan: de keukenhof bezoeken en een tochtje op de fiets door de bollenvelden in de omgeving van Lisse.
Koffie mee, broodjes mee, alles keurig voor mekaar.

We reden krap aan bij Meppel toen het rampscenario waarvan ik warempel al gedroomd had, werkelijkheid bleek te zijn: ik had mijn fototoestel thuis laten staan... Speciaal de batterij tijdig opgeladen, om niet voor verrassingen komen te staan, laat ik de camera thuis staan.
Maar mijn allerliefste maatje bood gelijk aan om rechtsomkeert te maken, zonder enig verwijt of spanningsveld. Is hij niet geweldig? Hij voelde op zijn klompen aan, dat ik liever een echte camera bij me had, dan een Wolfgang telefoon, waar je ook foto's mee kan maken, maar van andere kwaliteit.

En zo vertrokken we om half tien nogmaals richting Lisse. Twee uurtjes rijden, en dan ben je er ook. We hadden niet helemaal goed geluisterd naar het navigatie systeem, dus we gingen een afslag te vroeg van de A44 af, oeps... waardoor we helemaal onverwacht een gratis parkeerplek vonden op 3 km afstand van Lisse. Kan het nog mooier? We zagen direct al een fietsknooppuntenbordje, dus konden we zonder zoeken aan de tocht beginnen.

Jammer dat je de geur van de hyacinten niet mee kunt fotograferen.

Na een paar uurtje Keukenhof nog even op de fiets gestapt, door de duinen naar Noordwijkerhout en via Sassenheim weer terug richting Lisse. Prachtige bollenvelden, hyacinten en narcissen, de tulpen bloeiden op de velden nog niet.