De keus viel op een overnachtingsplek in Huissen, La Perchade, zodat we diverse kanten konden op fietsen langs verschillende rivieren, de Nederrijn, de Rijn, de IJssel en de Linge, keus genoeg!
Zaterdagochtend 11.15 uur zaten we op de fiets, gewapend met ons fietsroutenetwerkboekje. Het was een warme dag, het kwik steeg richting de 35º. Maar op de fiets vang je altijd nog wel wat wind.
Langs de dijk en via een pontje karden we richting Lobith. Natuurlijk op tijd een drinkstop, en met deze warmte een keertje extra. Bij het o zo gezellige plaatsje Tolkamer kreeg ik het idee dat ik wat licht in het hoofd werd, m'n oren begonnen te suizen... Gauw even een plekje in de schaduw zoeken, voordat ik met fiets en al onderuit zou gaan. Ik kon nog net een schaduwplekje vinden onder de bomen, en daar ben ik maar een tijdje op het gras gaan liggen, terwijl Lucas op zoek ging naar een supermarkt om wat extra drinken in te kopen. Tja, misschien was het ook niet heel slim om met deze temperaturen op het allerheetste moment van de dag de inspanning van het fietsen te leveren. Een half uurtje rusten on der de bomen en met wat drinken deed me goed, en zo konden we verder richting Emmerich (Duitsland)
We hebben later toch maar de koers bijgesteld, want het werd me toch echt te heet om langs de rivier in de brandende zon te blijven fietsen. Dus dan maar via Elten (D) weer richting Herwen en Pannerden, met de pont over en richting Doornenburg. Daar zagen we langs de Pannerdenseweg een aardbeien- en kersenautomaat. Mmmm, daar maakten we graag even een stop en lieten ons de gekoelde kersen goed smaken. Nog even een leuke foto gemaakt met de iPad en óp naar huis, om de leenbatterij (zilver) weer even op te laden voor 's avonds, want dan wilden nog even naar een restaurant in Lathum fietsen.
We zagen in het fietsboekje dat er een Linge-fietspad Noord richting ons kamertje ging, dat was een schitterend paadje met heel veel wilde bloemen, zelfs lathyrus. De foto ervan is mislukt...
Toen we thuiskwamen en de fietstassen leeg pakten, miste ik mijn iPad. Nog een keer of drie alles nagezocht, Lucas ook, maar helaas niet te vinden. Het enige wat ik me kon voorstellen, is dat ik hem op de picknicktafel bij het kersen eten had laten liggen. Dus daar zijn we toen met de auto snel heengereden, onderweg goed speurend of ie misschien ergens op de grond lag. Maar helaas, niet gevonden, ook niet afgegeven bij de familie de Beijer, aan wie de kersenautomaat behoort.
We hebben alle mogelijke wegen bewandeld om aangifte te doen van vermissing: politiebureau gezocht,
(alleen geopend op ma-woe-vrij...), digitaal melding gemaakt van vermissing, politie gebeld, bij het gemeentehuis in Bemmel melding gemaakt.
Maar we wilden desondanks nog wel blijven genieten van ons weekendje uit en dat hebben we dan ook gedaan. Zaterdagavond op de fiets naar Lathum, 16km, om te gaan eten bij restaurant Rutgers, tenminste dat was de bedoeling. Ik had in het kerstpakket een diner-cadeaubon gekregen, en die viel daar in te wisselen. Maar op zo'n mooie dag konden we daar niet terecht zonder reservering. Of we zouden nog heel lang moeten wachten. Dus hebben we een ander plekje gevonden, waar we heerlijk konden eten.
En toen weer op de fiets naar Huissen, dat was nog een hele speurtocht vanwege allerlei wegomleggingen. Het was intussen buiten heerlijk afgekoeld, heerlijk fietsweer. Zo beleven wij altijd van alles en nog wat. We dachten dat we in Huissen de blokhut zouden krijgen, zo leek het op de website tenminste, maar het bleek een eenvoudige slaapkamer aan het huis vast te wezen. We zagen op de foto's een prachtige tuin, maar daar mochten we alleen vanuit onze deuropening naar kijken. We konden opzij van het huis op een picknickbank zitten..Bij nader inzien bleken wij nog het koelste deel van het hele huis te hebben gekregen. Zo zie je maar weer: "elk nadeel heb z'n voordeel."
Na een klamme nacht (maar dat zal elke inwoner van Nederland wel gehad hebben) kregen we buiten aan onze picknicktafel een heerlijk ontbijtje, met warme bolletjes, Griekse yoghurt, en andere lekkernijen.
En daarna: rap weer op de pedalen! Zaterdag was de kilometerteller gestrand op 82 km, eens kijken wat we er de dag erna van brouwen. (Het werd toen 77 km.)
We vertrokken weer over de dijk en met pontjes richting de IJssel, Rheden, Ellecom, Dieren, met de pont over naar Olburgen, Doesburg.
Grappig, hoe met elke veerpont ook een stel kleinere bootjes aangehaakt zijn, met vast 1 of andere functie.
Wat een leuke stad is Doesburg! We hoorden al van verre het carillon spelen (ik dacht eerst dat het mijn telefoon was...) en naderbij gekomen hoorde ik dat een stuk uit de Matthäuspassion was, Sanfte Ruhe. Ik vermoed dat het te maken had met het gedenken aan de vele slachtoffers die gevallen zijn tijdens de vliegtuigramp in Oekraïne, er was ook gelegenheid om daar een condoleanceregister te tekenen.
We kwamen bij Lathum nog langs een recreatiegebied, het Rhederlaag. Daar zouden we even heerlijk op het veld gaan liggen, we hadden zou ondertussen wel een zeer achterwerk na een kleine 150km in 2 dagen. Ik zag een mooi rustig veldje, waar ik heen fietste. Lucas grinnikte al wat, en al rap kwam ik erachter waarom: het was een naturistenveldje. Nou nee, dank u, daar hoef ik niet te liggen. Gelukkig was er ook een andere ligweide aan het water waar voldoende ruimte was. Notabene vielen we allebei even in slaap. Maar ach, na zo'n klamme nacht in een vreemd bed, kom je wel wat slaap tekort. Ik werd wakker van een paar verdwaalde regendruppels.
Later in de middag werd de lucht behoorlijk donker. We troffen het, even nadat we thuis kwamen, barstte een flinke bui los.
's Avonds waagden we alsnog een poging om een etentje te nuttigen in restaurant Rutgers in Lathum. Deze keer lukte het wel, omdat we gereserveerd hadden. We hadden nog maar amper besteld, of daar kwam het eten al aan. Lucas had een mixed grill besteld, en toen zijn bord arriveerde, vroegen we ons wel af of dat nou een mix was van kippevlees, spek, varkensvlees, schapevlees etc. elk met een eigen sausje.
Maar goed, gewoon proeven dan maar. Een tijdje later, toen hij al een best eind op weg was met verorberen, kwam er een ober aan die vroeg of het smaakte. Ja hoor, wel lekker, alleen vragen we ons af wat de verschillende soorten vlees zijn. En toen kwam de aap uit de mouw, figuurlijk dan. De ober bleek zich vergist te hebben, twee bestellingen die erg veel op elkaar leken had hij verwisseld. Bleek Lucas gewoon varkenshaas te hebben... Maar desalniettemin smaakte het prima, en vanwege de gemaakte fout kregen we ieder een drankje cadeau plus we betaalden het goedkopere gerecht uiteraard. We hebben er maar hartelijk om gelachen.
Uitzicht tijdens het toetje, Rhederlaag:
De vorige avond hadden we een Italiaanse ijcoshop ontdekt, dus daar hebben we ons toetje genomen.
Hazelnootcoupe en coupe tapas
