Avonturen in Oostenrijk en Duitsland

Op zondag 31 augustus vertrokken we vroeg in de ochtend met als eindbestemming Emmersdorf in Oostenrijk. Na ruim 1000 km rijden, met onderweg nogal wat regen, arriveerden we in Ahornstrasse 23, waar we meer dan hartelijk werden ontvangen door Frau Theresia Fleischmann.

Een welkomstbosje roosjes 

Es sind die kleine Sachen, die Freude machen

De eerste 2 dagen regende het voortdurend, nieuw voor ons, dat hebben we nog niet vaak meegemaakt. Dus de fietsen mochten eerst even bijkomen van de reis, we gingen met de auto op stap om wat stadjes te bekijken: Dürnstein, Krems, Ybbs om maar eens een greep te doen.

Stift Melk

Maar na twee dagen regen werd het gelukkig weer droog. Het was nog wel bewolkt, maar prima fietsweer. Gelijk maar de verste bestemming uitgezocht: Wenen. Starten in Tulln an der Donau, wat eerst nog 70 km rijden met de auto inhield. En toen eindelijk was het weer zover: fietsen langs de Donau, na een pauze van 2 jaar. De nostalgie van de "schöne blaue Donau" was 2 jaar geleden als in duigen gevallen, het water is gewoon grauw/bruin. Maar wel met mooie bloemen op de oevers.
We moesten erg ons best doen om al die vieze dikke slakken te vermijden die op het fietspad kropen. Nog te vies om overheen te rijden. De dagen erna mesten we juist flink slingeren om de vlinders in de dop (lees; rupsen) te ontwijken. Want: wie op een rups trapt, (of rijdt) trapt op een vlinder!

Toen Wenen in zicht kwam, was het nog eens 10 km fietsen naar het centrum. Op een routekaart hadden we een route door het centrum gekozen, maar we moesten om de klipklap kijken hoe we moesten fietsen, en met het drukke verkeer daar, was het nog een hele heisa om er veilig doorheen te loodsen. We hebben dan ook niet heel veel van de stad gezien, dat bewaren we dan bij gelegenheid maar voor een tripje naar uitsluitend Wenen, als dat er ooit nog eens van komt.

Wat valt er te vertellen van zoveel fietstochtjes? Het is puur genieten, de mooie natuur, schilderachtige historische dorpjes. We hadden veel mooi weer, en weinig wind, ideale omstandigheden om te fietsen. Af en toe de weg kwijt hoort er ook bij, wat op zekere dag resulteerde in een fietstocht van 110 km.
Het gedeelte dat we in Oostenrijk fietsten was inderdaad het mooiste stuk van de Donauradweg, de Wachau. Het wemelt van de bomen vol appels en peren en wijnstokken vol druiventrossen.

Ma regendag, boodschappen doen en naar Ybbs
Di. regendag,Stift Melk bekijken en Via Dürnstein naar Krems
Woe bewolkt, maar droog: fietsen Tulln-Wien 87km
Do zonnig: Krems-Tulln fietsen 95km
Vrij zonnig: Emmersdorf-Ybbs-Hössgang-Ybbs-Melk 110km
Za zonnig: Grein-Mauthausen 83km
Zo zonnig: Emmersdorf-Painten met de auto, tussenstop:  met de fiets van Schärding naar Passau, 38 km, batterij kapot?
Ma zonnig: Kelheim- Regensburg 78km, terugweg batterij niet functioneel, regenbuitje
Di zonnig: Kelheim - Dietfurt , Main Donaukanaal, Altmuhl 81km
Wo. eerst fris en bewolkt, later zonnig: Neustadt an der Donau-Vohburg-Ingolstadt 78km
Do, bewolkt,fris, buitje: Dietfurt an der Donau- Beilngries- Berching 42 km
Vrij, regen, Lime Therme in Bad Gogging, kijken bij burg Prunn
Za bewolkt, fris, af en toe buiig: Berching - Neumarkt in der OberPfalz, via Freystadt 66 km

In Mauthausen hebben we nog een voormalig concentratiekamp bezocht, heel indrukwekkend.

Na de eerste week in Emmersdorf werden we geknuffeld en hartelijk uitgezwaaid door de familie Fleischmann, wat een lieve gelovige mensen, we hebben fijne gesprekken gehad. Omdat we slechts 300 km hoefden te rijden, besloten we in de buurt van Passau te stoppen. Onderweg werd het idee geboren om per fiets van Schaerding naar Passau te fietsen, dat hadden we twee jaar geleden ook gedaan. Maar tot onze verbazing bleek de batterij van mijn fiets niet op gang te kunnen komen. Lucas, galant als hij altijd is, bood mij zijn fiets met ondersteuning aan en ging zelf op mijn fiets zonder ondersteuning. Gelukkig was er niet veel wind, maar wel een paar zeer steile hellingen, die ik zelfs met ondersteuning nog niet fietsend kon "nemen." Passau is ook altijd gezellig.

Op het tweede adresje in Painten/Maierhofen (D) kwamen we begin van de avond aan. Het was wel even wennen om na een benedenverdieping in Oostenrijk nu een paar trappen op te moeten met alle bagage. Maar na een nacht goed slapen waren we toch wel zeer in onze sas met de royale bovenwoning. Alles erop en eraan, zo mogelijk nog completer dan het huis in Oostenrijk. (behalve internet)

De volgende dag bleek de fiets het gelukkig weer te doen, en vol goede moed togen we vanaf Kelheim richting Regensburg. Even rondkijken, winkelen en dan zoetjes aan weer terug richting Kelheim.
Maar ja... Wederom liet de batterij van mijn fiets het afweten. En dit keer hadden we er al 38 km opzitten. Lucas kon het niet aanzien dat ik zonder batterij zou fietsen, dus maar weer geruild van fiets. En alsof de naam het afroept: het regende even in Regensburg.
Zodra de batterij aan de stroom zit, doet hij het weer. Intussen werd het ons duidelijk, dat de aan/uit-knop niet goed functioneert en dat we na een stop binnen een uur weer moeten opstappen, om de batterij te kunnen blijven gebruiken. Daar valt mee te leven, toch?

Op woensdag zaten we al voor tienen op de fiets. Tjonge, wat was het koud, ik had er al spijt van dat ik geen jas mee had. Later brak de zon gelukkig weer door en kort na de middag kwamen we langs een schattig stadje, Vohburg. Dikwijls gingen we in een stadje op zoek naar een Info-Tourismusburo, op zoek naar nieuwe routes of duidelijke routekaarten en zo ook hier. Dit keer kwam een dame ons helpen en gaf wat info, en tenslotte kwam ze met een verrassing aanzetten: twee kaartjes voor een gratis kop koffie of een bolletje ijs bij een restaurant in Vohburg. Dat was natuurlijk een kolfje naar onze hand!

Donderdag deden we vanwege de dreigende zwarte wolken maar een wat kortere route. Even na de middag waren we weer terug bij de auto en we zaten er net in, toen de bui losbarstte. Oorspronkelijk hadden we willen fietsen tot Neumarkt in der OPf. Dus toen dachten we dat we er wel met de auto heen konden rijden. Maar toen we een eindje op weg waren, begon het toch wel heel erg hard te regenen. Dus we wijzigden de koers en besloten toch maar naar ons huisje te rijden. Toch handig, zo'n navigatie systeem! We misten echter wel een overzichtskaart, maar met het navigatiesysteem zouden we ook wel weer thuiskomen. Toch???
Nou, dat had nog wel wat voeten in de aarde. Er was een wegomlegging, en waar wij wel niet allemaal zijn geweest, mag Joost weten. Zodra we de navigator instelden op Painten, leidde hij ons weer terug naar de afgesloten weg. Uiteindelijk is het toch weer goed gekomen, na ruim 25 km te hebben rondgedwaald.

Op vrijdag hadden we nog een regendagje, en die hebben we gebruikt om een zwembad en sauna in Bad Gögging te bezoeken. En tot onze verrassing konden we zaterdag ook nog fietsen. Af en toe een paar druppeltjes, maar zo konden we toch nog het laatste stukje langs de Donau fietsen, dat we in gedachten hadden.