Belevenissen NZ deel 2

Knotsgezellig! Zo ervaar ik ons verblijf hier! Heerlijk, beide gezinnen zo vlakbij elkaar. 

Lucas vindt al snel zijn weg naar de tuin, op beide adresjes kan hij zijn energie goed kwijt in de tuin.

En ik vermaak me met spelletjes doen, voorlezen, de was en van alles meer.

Donderdag gingen we met alle jeugd en kids naar de A & P show, oftewel de Animal and Petshow.

Alhoewel de zon lekker scheen, was het door de wind verraderlijk fris, koud zelfs! Dat is gedurende de hele lente tot nu toe al het geval. De korte broeken hebben we nog niet nodig gehad, en 's nachts slaap ik zelfs met sokken aan, zo koud is het! 

Maar ik had het over de A&P show. Hier worden allerlei dieren gekeurd en we zagen al verschillende schapen en koeien die een rozet bij hun kooi hadden hangen waarop stond welke prijs ze hadden gewonnen. Er was ook een weide met drachtige schapen, en zowaar zagen we een pasgeboren lammetje en eentje werd geboren terwijl wij stonden te kijken. De kleintjes vermaakten zich bij een springkussen en de jeugd ging elk hun eigen weg. Daarna gezellig patatje eten op het grasveld, nog even langs verschillende kraampjes en toen zo zoetjes aan weer naar huis.

Al vanaf dag 1, of wellicht zelfs al toen we nog in NL waren hadden de jongens het over de BMX track, waar ze met ons naar toe wilden. Eindelijk was het zover, op vrijdag was iedereen vrij en we gingen met de Stegemannen daarheen. De jongens zijn al heel bedreven in het nemen van heuvels op de track. Leuk om te kijken!

Een andere vrije dag gingen we met z'n allen naar Castle Hill Rocks. Het was prachtig weer, en we hadden luchtige kleding aan. Toen we aankwamen, schrokken we ons een hoedje, zo koud was het daar door de wind. Niemand had eraan gedacht, dat we dichtbij bergen met sneeuwtoppen waren, en dat dat consequenties heeft voor de gevoelstemperatuur. Patrick en een stel jeugd gingen de Cavestream tocht doen, in het pikkedonker door een ondergrondse grot/rivier. Lucas en ik hebben dat ook 1 x gedaan, een leuke ervaring, maar een tweede keer hoeft voor ons niet. Aangezien het nog maar lente is, was het water ook niet bepaald lekker van temperatuur. Maar de bikkels deden het toch maar! Helaas hebben we hiervan geen foto's.

                                                  Oliver bij de dinosaurusrots

Astrid had ivm haar homeschooling kortingskaarten voor Nick en Valerie voor het Adrenalin Forest, oftewel het klimbos. Na een uitgebreide instructie gingen ze de lucht in en voltooiden ze wel zes levels! Blij dat ik dat niet hoefde te doen, met m'n hoogtevrees. Wij gingen gezellig met Oliver en Florence naar de kinderboerderij en de speeltuin in het Spencerparc.

Diverse andere genietmomentjes: 

                                      Gewoon uit de tuin bij Patrick en Esther

Op school bij Josephine en William, ze gingen een dagje uit met de dubbeldekker

Reis naar Nieuw Zeeland, deel 1

Halverwege de eerste week van november stonden de koffers al klaar, en grotendeels gepakt. Maar zondag 9 november was het dan eindelijk zo ver, en rond 7:30 uur stapten we in de auto richting Schiphol. Al snel konden we de koffers afgeven en zochten we aankomsthal 4 op, want we wisten dat daar bij Starbucks ons nichtje Heidi Muller zou werken. Ze heeft ons aan een heerlijke cappuccino geholpen. Nog eventjes internetten daar, en voordat we er erg in hadden konden we naar de gate gaan, waar we warempel zomaar konden doorlopen.

Met China Southern Airlines vlogen we naar Guanghzou, een vlucht van 11 uur. We mochten helaas geen gebruik maken van onze tablets, vanwege het feit dat die een lithiumbatterij bevat, en die kunnen kennelijk ontploffen. 

 

Rond half zeven in de ochtend kwamen we aan in China. Even lekker opfrissen en dan maar de tijd zien door te komen. Er waren maar een paar winkeltjes en restaurantjes, dus dan duren acht uren wel en heel eind... 

 

Het lijkt wel een rollator! Deze bagagekarretjes zijn voorzien van een display met internet, waarop je je vluchtnummer kunt invoeren, en dan krijg je een seintje als je richting de gate moet gaan, en tevens de route erheen. De techniek staat voor niks.

De volgende 11 uur waren we zoet met de tijd door zien te komen naar Auckland. Rustige vlucht, niet heel veel turbulentie, maar het duurde wel enorm lang. Je dommelt maar wat, slapen lukt niet echt.

Bij de douane in Auckland werden we eruit gepikt en moesten we de koffers openmaken, omdat we rookworst meehadden. Ik was van plan om een lekkere hutspot te maken hier. Ik dacht dat dat wel mocht omdat het vacuüm verpakt was. Maar ja, ik had het douaneformulier niet goed ingevuld, dus we kregen een stevige reprimande, en een aantekening in de computer. Dus ik denk dat we een volgende keer extra, extra goed moeten uitkijken wat we meenemen. Gelukkig mochten we het land wel in, maar de rookworsten mochten niet mee. 😁 We hebben een boete van 400 $ ternauwernood ontlopen. 

Na dit avontuur mochten we nog een paar uurtjes wachten voordat we de vlucht naar Christchurch namen. Door een motorstoring hadden we nog een uur vertraging, het gekke is, dat als je 1 keer in het land bent, kun je helemaal niet meer wachten om de familie te zien. Maar goed, je hebt geen keus. En toen we eindelijk in Christchurch waren en op weg gingen naar de koffers, werden we nog verrast door Astrid, die er al aan kwam, voordat we er erg in hadden. Ze kwam ons halen, samen met Valerie, Florence, Oliver, William en Josephine. En toen snel naar Esther, die al een heerlijke lunch had klaargemaakt. Lekker buiten in de tuin. Hehe, eindelijk voel ik me weer compleet! 😍