Vierdaagse rondreis rond Eastland

Gestart in Tauranga, (Mt Manganui) daarna richting Whakatane, Opotiki, en dan de Eastcape rond, langs de Pacific Ocean, richting Gisborne. De eerste overnachting was in Te Kaha, wat betekent: stand firm! Een eenvoudig Holiday Parc, zo ongeveer in the middel of nowhere, maar gelukkig nog 1 restaurant op een paar km afstand.

We vonden een vette krakende kakkerlak op de vloerbedekking, brrrr. Lucas wist er wel raad mee:

Splash...

Mooie views onderweg! 

Het is op de foto moeilijk te zien, maar in de verte zien we White Island, waar een actieve vulkaan is. We zagen de rook ervan! 

De volgende dag weer bijtijds verder en we zouden wel zien hoever we kwamen. We hadden niks vooruit geboekt, omdat het toch al náseizoen was. We troffen het enorm met het weer. Maar het is sowieso vaak goed weer op het Noordereiland.

Links van de weg was het grijs en bewolkt, rechts zonnig en blauwe lucht.

 

Voor je het weet, kom je heel bijzondere tegenliggers tegen: 

Tolaga Bay

Zo apart dat er kennelijk zoveel hout aanspoelt op de stranden. Dat zien we heel dikwijls.

Die dag eindigden we in Gisborne. Het duurde even voordat we een plekje hadden gevonden, maar toen we bij Highway Motel ons plekje vonden, beviel dat zo goed, dat we besloten onze plannen te wijzigen. Niet doorrijden naar Napier, Taupo en Rotorua, maar lekker nog een dagje Gisborne. Het was bovendien extreem mooi weer, en voor Lucas goed om wat anders te doen dan rijden.

De hostess adviseerde ons om een tochtje te maken met de Takitimo, een locale historische boot. Was echt heel leuk en zeker met zo'n strakblauwe lucht en prachtig weer. We voeren naar een gigantisch cruise schip dat zo groot was dat het niet in de haven kon liggen, maar op zee voor de kust voor anker lag. Passagiers werden met bootjes aan land gebracht.

De bootreis duurde een uurtje en na de lunch op de Kaiti Hill gingen we fietsen huren, het bleek van een Nederlandse eigenaar uit Groningen. Prachtig fietsen langs het strand en door het stadje.

Dineren bij Lone Star aan de haven.

Nog even hard lopen om de zon in de zee te zien zakken. 

Tegen 4 uur waren we weer in Tauranga en daar nog even aan het strand gezeten.

Ons gehuurde autootje heeft ons trouw en zonder trammelant overal heen gebracht, met Lucas aan het stuur.

In Tauranga bij de Stegemannen

Op maandag 1 februari lieten we Christchurch weer achter ons en trokken we naar Tauranga. Met het vliegtuig naar Auckland, en daar hadden we een auto gehuurd en we reden richting Tauranga. Het leek vrij eenvoudig om de Links Ave te vinden, maar toch was het nog even lastig om de juiste afslag te vinden. Rond 18:30 reden we toch de Links Ave op en Quinten en Josephine stonden al aan de straat en zwaaiden zo ongeveer naar elke auto die langskwam, omdat ze niet wisten met wat voor auto wij zouden komen. Wederom een warm welkom, wat waren we blij om elkaar weer te zien.

Extra mooi om onze nieuwste aanwinst te bewonderen, Naomi Jaleesa, wát een schatje. Een duplicaat van haar inmiddels 16-jarige zus Danisha!

Same dressed

De volgende dag begonnen de scholen net weer, en we mochten mee om Josephine naar haar nieuwe school te brengen. Ze vindt het geweldig, evenals haar neefje William in Christchurch, zoals we inmiddels hebben gehoord.

Aan het strand in Tauranga

Op de property in Welcome Bay

Nooit geweten dat vlinders chips lusten?

Bij de aterval in de buurt van de property

Germain en Josephine gaven een optreden, met zang en dans, we lagen dubbel van het lachen.

Nadat we er samen een paar dagen tussenuit waren geweest, gingen we gezellig naar het strand bij de Mount. Met zand spelen, tekeningen maken en zwemmen.

Het kleine droppie vond het ook wel prima.

En zaterdagavond uit eten bij Cobb en Go, die altijd leuke dingen hebben voor kinderen. Een tasje met knutselspullen, speelgoed en zelfs PlayStation!

De jongens wisten wel raad met de spare-ribs. Maar toch namen we nog heel wat mee naar huis in de Doggie-bag.

Even gek doen achter het aquarium en met big Brother Jerandy.

Zondag samen naar Rotorua, bij de waterval (Okere Falls) en bij Lake Rotorua

Helemaal beneden staan de helden te zwaaien, eerst over een hek klimmen en dan door een grot kruipen.

Terug blijkt een stuk lastiger!

En nu naar Lake Rotorua.

Hier stinkt het naar rotte eieren, vanwege zwavelgeuren die vrijkomen uit kokende modder.

Het water is aan de kook, we zagen zelfs eierschalen liggen, waaruit we konden concluderen dat mensen hier hun eitjes koken in de waterpoel. De stoom komt gewoon uit de putten in de stoeprand.

Onderaan borrelt het water flink.

Toch even voelen natuurlijk, hier was het water minder heet trouwens.

In de laatste week voor vertrek nog weer een paar hoogtepunten. Zwemmen bij McLaren Falls, een diner verzorgd door Danisha en geserveerd door Danny en Quinten, en een lekker ontbijten, made by Jerandy.

Quinten ging bijna over zijn nek door de geur van Parmezaanse kaas door de spaghetti.

In NZ kun je op een publiek toilet zelfs een vaasje bloemen aantreffen! Gezellig toch?

Op donderdag vertrokken we om 8 uur richting Auckland. Klokslag elf uur reden we het Z-benzinestation op, waar we hadden afgesproken om 11 uur. We zouden daar opgehaald en naar het vliegveld gebracht worden. Om 11:45 u maar eens gebeld waar de chauffeur bleef. Bleek dat hij ons die ochtend een mail had gestuurd waarin hij zei dat het niet ging lukken om ons af te halen. We hadden geen internet, dus dat hadden wij niet gezien. We mochten de sleutel onder de mat leggen en lopen naar de AirPort, was volgens hem maar 2 minuten lopen. Gelukkig hadden we ruim aan de tijd afgesproken, dus lopend naar de luchthaven was geen probleem al was het wel wat meer dan 2 minuten lopen. Al lopend ontdekten we nóg een Z- benzinestation, en eigenlijk hadden we daar de auto moeten achterlaten. Dus op de luchthaven nog maar even weer gebeld, waar de auto nu stond. Intussen hadden ze wel een mannetje beschikbaar om de auto te halen, en ze hadden al ontdekt dat ie bij het verkeerde pompstation stond.

De reis verliep ook voorspoedig. Wel veel turbulentie op beide vluchten, zelfs zo hevig dat het drinken in je neus belandde in plaats van in je mond. Om 6:45 landden we op Schiphol, keurig op tijd.

De auto stond op P3 en daar kwamen we erachter dat de beschermfolie die we op de voorruit hadden gedaan finaal aan flarden was gewaaid. Gelijk maar weer wennen aan de winter, ijs van de ruiten krabben! Om 9:45 uur waren we weer veilig en wel thuis!