We vertrokken zaterdagochtend vroeg richting Le Havre. Het navigatiesysteem leidde ons feilloos over tolvrije wegen naar de mooie havenstad. De toeristische route, zeg maar.
In hetzelfde hotel als vorig jaar, bekend terrein dus. Ook de route naar de boulevard wisten we nog prima te vinden.
Er waren kunstwerken ten toon gespreid, een enorme gebreide lappendeken.
Lucas met mijn roze sokken aan, maakte hem niks uit, omdat hij een wondje aan zijn voet kreeg van de sandalen.
De volgende dag hadden we circa 450 km voor de boeg, wederom over wegen zonder tol. Prima te doen, en leuk om diverse plaatsjes te doorkruisen. We reden praktisch langs Monte St. Michel. Dus we besloten ter plekke om even van de weg af te gaan en deze plek te bezoeken. Echt de moeite waard! Er reed een gratis shuttle-bus, je kon lopen óf kiezen voor een ritje met paard en wagen. Vanwege de beperkte tijd, kozen we voor een gratis busritje. Het was grauw weer, af en toe wat motregen, wat is het dan leuk om die kleurrijke straatjes te zien binnen de muren van deze burcht. We werden zelfs getrakteerd op een stijlvol concert in de kerk daar.
Daarna nog 250 km te gaan tot Pornic. We kwamen rond 18.30 uur aan, nét een half uur voordat het kantoor sloot. We zijn helemaal content met de plek die ons is toegewezen, een heel fijn ruim chalet, van vele gemakken voorzien. Alle servies stond op tafel, en alle kasten waren leeg. Dus alles zelf indelen, ideaal!
Maandagochtend was er nog wat stofregen ofzo, je kon niet echt zeggen dat het regende, maar alsof er een hoge luchtvochtigheid was, je bril werd tenminste wel nat. Maar dat mocht de pret niet drukken, we gingen gewoon op de fiets richting Pornic. En al snel werd het droog, en zelfs brak nu en dan de zon door. Door een klein ritje richting Bernerie en Retz om te beginnen, kregen we al helemaal de smaak te pakken.
Dinsdag: 80 km, Pornic-St Michel Chef Chef-en tenslotte over een gigantische brug naar St. Nazaire.
Toen we begonnen in Pornic, lag de haven droog, twee uurtjes later dreven de bootjes weer
Er bloeiden nog best veel bloemen, er wordt veel zorg besteed om de stadjes op te fleuren.
Hieronder ligt de helft in de mist, de andere helft ligt al in de zon die aan het doorbreken was.
Met zweethandjes en strak pal voor de fiets kijken, vooral niet opzij kijken, wat moet je anders als je hoogtevrees hebt... Vervolgens naar beneden sjezen met 55 km per uur. Laten we zeggen: ik heb het overleefd, maar doodeng was het zeker.
's Avonds de zon zien ondergaan op het uiterste punt in deze regio, St. Gildas.
Woensdag: 70 km, Mindin- Paimbœuf- daarna een eind langs een kanaal. Maar doordat er tamelijk veel wind was, en de weg wat saai, zijn we bijtijds omgekeerd.
Woensdag: 70 km, Mindin- Paimbœuf- daarna een eind langs een kanaal. Maar doordat er tamelijk veel wind was, en de weg wat saai, zijn we bijtijds omgekeerd.
Donderdag: 55 km, Préfailles - St. Gildas - Menhir, en weer terug. Beetje fout gereden, dus St. Marie gemist. Prachtige route, grotendeels langs de Oceaan.
Vrijdag: 46 km, Le Pellerin, met de (GRATIS) pont over de Loire naar Couëron - Nantes - Bouguenais - La Montagne - Le Pellerin. Schitterende route, vooral ná Nantes. Tot mijn enomre opluchting reden we ónder de enorm hoge brug door, in plaats van erover heen!
Zaterdag: 60 km, La Bernerie-en-Retz, via Les Moutiers-en- Retz tot even voorbij Port des Champs. Wederom een mooie route, op de heenweg pittig vanwege behoorlijke wind. Maar terug was een fluitje van een cent. In Port des Brochets mocht Lucas een oester proeven. Ik heb bedankt voor de "eer". Een klein huisje langs de weg was ingericht als winkeltje, waar ze lokale producten verkochten, zoals mosselen en oesters en diverse soorten zout. In rap Frans kregen we uitleg over de oesters en de omgeving. Veel snapte ik er niet van, maar hartelijk was de vrouw zonder meer!
Gratis veerpont! We konden het bijna niet geloven.
Wat we in de Vendée steeds terug zagen, waren de moerassen waarin zout wordt gewonnen.
Op veel gebieden die droogvallen met eb zie je mensen zoeken naar oesters en/of mosselen. Het lijkt net of ze de zee aanvegen, maar dan met een schepnet.
Of het nu erg lekker was die oester???
Zondag: 72 km, vertrekdag uit Pornic. Auto geparkeerd in Fromentine, en daar hadden we gelijk de route te pakken richting het eiland Noirmoutier. De hoge brug er naar toe was al niet meer zo'n uitdaging, ik begin ervaring te krijgen. Altijd leuk om even te kijken bij Le Gois. Vanaf dit punt kun je bij eb terugfietsen naar het vasteland. Dat zat er voor ons niet in, want pas in de avond rond half acht was dat pad weer begaanbaar. We reden door een polderachtig natuurgebied, met schitterende dieren, vogels met name. En als je van bramen plukken houdt, moet je vooral in dit seizoen naar Frankrijk. Het stikt er langs de wegen van bramenstruiken met enorme trossen.
Het weer werd steeds mooier, echt perfect, zon en weinig wind.
Duidelijk verschillende waterstand, 's ochtends en in de namiddag
Ile de Noirmoutier, o.a. bekend vanwege de mimosa!
We hebben het hele eiland overgefietst, maar we voelden wel de druk van de rit die nog volgde naar Les Sables d' Olonne. Keurig op tijd, dachten we tenminste, kwamen we om 18:30 u aan op de camping, La Dune des Sables. Het kantoor zou tóch open zijn tot 20 uur. Maar het kantoor bleek gesloten te zijn om 18 uur. Oeps, wat nu???
We liepen een eindje de camping op, rond het restaurant en zwembad, om te zien of er nog iemand liep die ons kon helpen. Nobody...
Net toen we dan toch maar met ons steenkolenfrans een belletje wilden plegen, zagen we ineens een eindje verderop een aparte receptie van Vacansoleil. Deur open, envelop met sleutel lag voor ons klaar, dus konden we toch onze Mobile Home betrekken.
Eerst even uitpakken en daarna een zoektocht naar een plekje om te eten. Het werd Mc Donald, lang leve de navigatie waar we dit konden opzoeken!
Ben je wel eens lachend wakker geworden? Ik wel. Ik dacht op zeker moment uit bed op te staan en kwam voorzichtig overeind, en opeens klonk er een donderend geraas en de matras met mij erop zakte finaal door de lattenbodem. Hoe meer ik overeind wilde komen, des te meer latten kwamen los en zakte de matras verder weg. Lucas was al aan het rommelen in de keuken en schrok zich rot, maar toen hij me hoorde schateren, kwam hij toch even poolshoogte nemen. Gelukkig was de ravage gemakkelijk te herstellen, en waren er geen latten geknapt, alleen losgeraakt.
Maandag: oriëntatierit in de omgeving, 38 km zuidwaarts. In de avond was het nog zulk lekker weer, dat we met onze stoeltjes even heerlijk aan het strand konden zitten, waar ik dit verslagje zit te typen.
Dinsdag: 66 km, noordwaarts, startend vanaf de camping fietsten we richting St Gilles Croix de Vie. Het was bewolkt, maar best lekker weer, met af en toe een druppeltje regen. Het waaide flink, maar we fietsen hele stukken door de bossen, dus daar hadden we weinig last van. We hadden een afwisselende route door een moerasgebied, langs het strand, door de duinen en de bossen. Prachtig! Het eindpunt was een bijzonder gezellig stadje. Op de terugweg kregen we heel wat regendruppels op ons dak. Maar toen we weer thuis waren, waren de kleren weer aardig opgedroogd. In de avond hield het op zachtjes te regenen: met bakken kwam het naar beneden, regen, storm, wind, gebulder van de oceaan... Mooi om te horen als je lekker droog binnen zit. We hadden te doen met de tentbewoners op de camping.
Woensdag: 61 km, van St Gilles Croix de Vie naar Nôtre Dame de Monts. Onvoorstelbaar mooi gedeelte, langs goudgele stranden, prachtige boulevards en door de bossen, zowat helemaal fietspad. Mooi weer met veel wind, en dat geeft mooie opspattende golven.
Donderdag: 68 km, van Jard-sur-Mer naar La Faute-sur-Mer. Een route met diverse stijgingen en dalingen door de bossen. En om aan zee te zijn, verveelt nooit. We troffen aan de Plage des Conches een schitterende locatie voor onze lunch. Meneer pastoor zat in zijn lange zwarte jas op een bankje naast ons, waarschijnlijk zijn speech aan het voorbereiden, compleet met een kruis, een Mariabeeld en bijbel. Jammer dat we zo weinig Frans kunnen, anders hadden we mooi even een praatje kunnen maken. Hij keek niet óp of óm, dus geen contactmoment. Ik vroeg me af waarom een plaats deze naam heeft: het foutje aan zee. Totdat ik een bord zag, waarop stond: La Faute sur Mer, presq' île.
Dat zal dan de reden zijn wellicht: nog net geen eiland, het plaatsje ligt inderdaad op een schiereiland.
Helemaal geen vervelende plek voor lunch!
Bij Jard-sur-Mer, bij Maison de Clemenceau even een appeltje eten. We begrepen al snel waarom er zoveel bankjes leeg waren, op zo'n mooie locatie, terwijl het best druk was: de enorme spatgolven!
Vrijdag: regen, regen en nog eens regen tot een uur of 12. We zijn even naar de markt in Sable geweest, een overdekte markt. Met groenten, fruit, specerijen, kaas, vele soorten vlees en natuurlijk, hoe kon het ook anders: verse vis. Toch wel leuk om te zien, en dan vooral de oesters, mosselen, garnalen en meerdere soorten slakken. Na de middag werd het toch beter weer en togen we nog een keer naar Sable, maar dan met de fiets. Even op de pier en de promenade, de stad in, en ons vermaakt op het strand met jongeren en ouderen die met een catamaran of surfplank de gok waagden. En er stond heel wat wind, dus met flinke vaart vlogen ze heen en weer over de oceaan.
De haven en het strand van Les Sables d'Olonne
We herkenden het plekje nog in St Martin de Ré, waar we verleden jaar een lekke band kregen, gelukkig is deze vakantie alles perfect verlopen. We zijn enorm tevreden over onze Pegasusfietsen, die we nu ruim 4 maanden hebben. Laatste fietsdagje alweer, waar we geëindigd zijn met een totaalstand van 726 km.
We troffen het dat we op zaterdag hier waren, in diverse plaatsjes was markt en andere gezelligheid
Begin van de middag lagen de bootjes op het droge, en op dezelfde plek een paar uur later:
alles dreef weer
Het uiterste punt van Ile de Ré; Phare des Baleines
Oeiiiii, donkere wolken, gaan we het (droog) halen of niet?
Dikke donkere wolken pakten zich samen, en nét toen we over de brug waren naar La Rochelle, en wij nog 200 meter hadden te fietsen, begon het te regenen. We hadden mooi mazzel dus!
Zondag richting Le Havre, daar nog 1 nachtje slapen en dan weer op huis aan.
Doordat we de tolwegen ontweken, was het soms lastig om een parkeerplekje te vinden om even te stoppen voor lunch. Hier bij de kerk in Le Boisle stond gelukkig een bankje.
Doordat we de tolwegen ontweken, was het soms lastig om een parkeerplekje te vinden om even te stoppen voor lunch. Hier bij de kerk in Le Boisle stond gelukkig een bankje.
Waar ik altijd enorm veel lol om heb, is de vrije vertaling van Lucas van diverse verkeersborden die we tegen komen. Hieronder een greep:
Rammelende olifanten
Toeteren voor de directie
Sorteren van kamelen
Pas op, fietsers piesen op het terras...
