Zaterdagmiddag lekker even naar Blokzijl gereden, eindje gewandeld met Lucas achter de rolstoel. Altijd gezellig aan de sluis en de haven, met af en aan varende bootjes.
Later nog even naar Scheerwolde gereden, waar in korte tijd de brug talloze keren omhoog en omlaag gaat.
Gezellig even aan de waterkant ons koppie koffie gedronken.
Aangezien dat goed bevallen was, hebben we zondagmiddag een soortgelijk uitstapje gemaakt, dit keer naar Beltschutsloot. We hadden een leuk plekje aan de Arembergergracht, ik in de rolstoel, en Lucas op een klapstoeltje. Maar na een tijdje legde pal voor onze neus een boot aan, waarvan de kapitein nogal tamelijk luidruchtig het woord voerde tegen zo te horen een nieuwe vriendin. Daarna viel het niet mee om je aandacht bij je boek te houden, dus maar weer tijdig terug.
Van tussen de brugspijlen door (je zit laag in een rolstoel) een kiekje over de Aremberger gracht.
Tweede Pinksterdag hadden we weer mooi weer, en gewapend met onze koffietas, een koelbox en 2 stoeltjes togen we al bijtijds richting Giethoorn dit keer. Onvoorstelbaar, zoveel boten er langs varen.
Hoezo crisis??? Er valt altijd wel wat te zien, en notabene een oudcollega van Lucas zat aan de overkant van het kanaal.
Tjonge, gaan zitten op een kleed is 1 ding. Maar overeind te komen met een geblesseerde knie... tjonge wat een kunstgrepen moest ik daarvoor uitvoeren. Uiteindelijk heeft Lucas me overeind getrokken, haha.
Tegen een uur of drie verdween de zon en vielen er een stuk of acht spatjes regen, dus hebben we ingepakt en togen we richting Vollenhove, waar de lucht er nog zonnig uitzag. Maar voordat we daar waren hadden we al zoveel file gezien, dat we besloten om bij Sint Jansklooster af te slaan en we gingen richting Beltschutsloot.
Daar scheen intussen weer de zon, dus hebben we nog weer een tijd heerlijk aan het water gezeten.
We hadden nog amper de stoeltjes klaargezet of er kwam een zwaan aangezwommen.
Oeps... daar ben ik niet zo dol op, sinds de vakantie aan de Bodensee, waar ik door een zwaan werd gebeten. Gelukkig bleef hij in het water. Want hard weglopen zat er nu voor mij niet in.
Ik had niet verwacht dat ik zo zou hunkeren naar fietsen, ik kon het bijna niet zien, al die fietsers die we deze dagen zagen genieten van het mooie weer. Maar goed, nog even geduld, dan mag ik ook weer!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten