9-12
Wederom begint de dag voor ons in de kleine uurtjes. We zouden om 6:20 uur gehaald worden voor het dagprogramma. Het zou een zeer intensieve dag worden met vele bezienswaardigheden. We verlieten Bangkok, en reden met de gids en chauffeur in een goed gekoelde bus richting het noord-westen, De eerste stop was in Meklong. Weer een markt met allerhande producten, maar dan ook echt alles wat je maar kunt bedenken. Mensen uit de hele regio komen hier naartoe. Een deel van de markt is gelegen aan de spoorlijn. Enkele malen per dag komt de trein langs; de verkopers halen dan snel hun producten van de rails, klappen de parasol op, en de trein passeert rustig. Daarna worden de waren weer uitgestald. Grappig om te zien.
Vervolgens een boottochtje, door een soort Hollands Venetie, naar Sadoen Damnuak, waar we een drijvende markt bezochten. Een fleurig gezicht, al die kooplui die hun waren aanbieden vanuit een boot. Afdingen geblazen hier! Als je langs de kant loopt en je wilt iets kopen, dan doen ze het gewenste product in een mandje aan een hengel en dan kun je daarna je geld daarin doen.
En we bezochten een farm waar ze allerlei prachtige dingen maakten uit teakhout. Je kijkt je ogen uit, wat men aan handenarbeid tevoorschijn weet te halen. Dagenlang en soms zelfs maanden wordt er aan hetzelfde product gewerkt. De mensen zijn allemaal even vriendelijk om te laten zien wat ze doen en hoe.
Daarna reden we naar Kanachburan waar we een bezoek brachten aan het museum en de begraafplaats die een beeld gaven van wat er heeft plaatsgevonden bij het tot stand brengen van de spoorlijn tussen Birma en Bangkok. Met een minimum aan voedsel en kleren en twaalf werkuren per dag, zijn er alleen aan Nederlanders al circa 15.000 doden gevallen, van de iets meer dan 30.000 gevangenen. Het toonde veel overeenkomsten met wat er met de Joden is gebeurd in de 2e wereldoorloog. De Japanners waren geen lieverdjes als slavendrijvers.
Een reisje met de trein over de Death Railway van 45 minuten... Indrukwekkend.
Er werd nog even een stop gemaakt om wat apen in het wild te bekijken. Warempel, ze waren er ook nog, en ze kwamen nieuwsgierig kijken of we wellicht wat bananen of pinda hadden te serveren.
Wanden van bamboe, en erboven kijk je zo het oerwoud in
Kokosnoten
Deze keer konden we warempel iets later aan het ontbijtbuffet verschijnen. Maar er was niet echt veel tijd om de omgeving te verkennen. Het is al vroeg donker 's avonds, rond half zeven. En we vertrokken weer om half negen. We waren nog maar goed en wel vertrokken (wij, dat is: de gids, de chauffeur en wij beide, we hadden zo ongeveer de hele tijd een prive-rondleiding) toen de gids ons wees op een rubberplantage. Er was net een aftapper bezig, dus we sprongen weer uit de auto, en kregen een uitleg over het winnen en de verwerking van rubber. Heel interessant.
Rubberboom
Dan door naar Hellfire pass, waar we langs een stuk spoorlijn wandelden waar enorm veel doden zijn gevallen, door een tekort aan voedsel, kleding en de harde dwangarbeid. Gruwelijk wat die mensen hebben meegemaakt.
Daarna volgde een 15 uur durende treinreis, in een eerste klascoupe. We kregen zelfs diner en ontbijt aan boord. Het meest interessante van deze reis was de hurk-wc. Probeer maar eens in een schommelende trein terwijl je op je hurken zit te plassen, je evenwicht te bewaren. Maar ook dit valt te leren.
Volgende keer weer verder...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten