Singapore



Sydney vanuit de lucht

Auckland-Sydney: vliegtijd circa 3 uur
Sydney-Singapore: vliegtijd circa 7,5 uur

Maandagavond rond tien uur (Singaporetijd) kwamen we aan op het vliegveld. Het was een gedenkwaardige vlucht met enorm veel turbulentie, het leek wel of er geregeld een aardbeving in de lucht plaatsvond. Of heet het dan een luchtbeving???
Het liep weer gesmeerd om onze koffers te bemachtigen, en nadat we wat contanten hadden gepind, kwam een spannend onderdeel van de dag in zicht: een taxi regelen. Alle andere transport van en naar het vliegveld was allemaal via de reisleidster georganiseerd, maar dit moesten we zelf doen. Nou, dat ging zomaar van een leien dakkie. Bij de taxistandplaats riep een man via een walkie talkie de eerstvolgende taxi op, en binnen een minuut kwam er iemand aanrijden. Weliswaar een oud brikkie, maar hij reed prima, en met wat spinhaken bleef het kofferdeksel ook op de plek, en verloren we geen koffers onderweg. We werden keurig voor de deur afgezet van hotel Miramar, alwaar direct personeel kwam aangesneld om onze koffers te vervoeren naar de kamer. We kregen een kamer op 14 hoog, met riant uitzicht op de straat.

Het bleek een goed idee te zijn, om een paar dagen in Singapore te verblijven om de jetlag verschijnselen wat terug te dringen.

De volgende dag (we waren al vroeg op pad) hadden we bedacht om naar Chinatown te gaan. Daar konden we lopend heen, was redelijk dicht in de buurt. Maar laat het nou nieuwjaar zijn voor de chinezen! 22 en 23 januari waren heel veel winkels gesloten om het nieuwe jaar feestelijk te beginnen, het jaar van de draak (year of the dragon) Dus er was niet veel te beleven daar. Wel lekker goedkoop trouwens, als de winkels dicht zijn.


Year of the dragon

Dus we gooiden de plannen om en gingen per metro naar Little India. Even terzijde: zo'n ritje per metro kostte ons $0,88 (53 eurocent) Daar was wel iets meer te beleven, maar ook daar ondervonden we de gevolgen van de feestelijke nieuwjaarsviering. We hebben daar een heel tijdje rondgesjokt, bij een temperatuur van boven de dertig graden en een vochtige warmte. Klam, klam en nog eens klam.
Maar goed, daar wist Lucas wel iets op: terug naar het hotel en dan een duik in het zwembad en de jacuzzi. Geniaal, dat was me toch heerlijk verfrissend!



Even een pauze met een heerlijk verfrissende Mango-lassie



Je zou het niet zeggen, maar het zwembad bevond zich op de vierde etage

We wilden proberen om het restauarantje terug te vinden waar we 5 jaar geleden ook heerlijk en goedkoop hadden gegeten, ergens aan de Orchard Road. De straat hebben we gevonden, maar het restaurant niet. Ook hier was veel gesloten. Maar we hebben ons de Ajam en Ikan Goreng heerlijk laten smaken!

Tegenover het hotel hadden we een adresje gevonden waar we lekker en voordelig konden ontbijten.

Heerlijk aan de rivier, en aangezien we door het tijdverschil met NZ toch vroeg wakker waren, trokken we er al vroeg op uit. Om 9 uur begonnen we aan een wandeling langs de Singapore River, helemaal tot aan de uitmonding in de Marina Bay. Daar hebben we lekker even rondgeneusd, het was er druk en toeristisch; even een heerlijke koele dronk bij Starbucks genuttigd,

en vervolgens daar vandaan met de metro naar de Botanic en Orchid Garden.

In de metro kwamen we erachter dat Lucas z'n pasje van de hotelkamer kwijt was. Oeps, wat nu? Op de kamer laten liggen of verloren?
Bij het hotel deden ze er in het geheel niet moeilijk over, en we kregen zo weer een nieuwe pas, zonder enige betaling. Mooi mazzel dus.

Wederom was het een heel klamme dag, dus we namen in de namiddag onze toevlucht weer tot het zwembad.  Heerlijk! 's Avonds weer langs de rivier gewandeld, tot Clarke Quay, waar heel wat restaurantjes en winkelcentra waren. Gezellige boel daar.

Op onze laatste dag in Singapore moesten we al bijtijds uitchecken bij het hotel, maar onze vlucht zou pas 's avonds rond 23 uur vertrekken. We konden onze koffers daar in bewaring geven, ze zouden een taxi voor ons regelen die ons naar het vliegveld bracht, en als we in de namiddag terugkwamen, mochten we daar warempel ook nog even een douche nemen. Alle lof voor hotel Miramar! Ze weten wel wat een gast prettig vindt!

Op ons verlanglijstje stond nog een bezoekje aan het schiereiland Sentosa, Asia's Favourite Playground. We gingen met de metro naar Harbour Front, vandaar konden we het lopend af. En ja hoor, het kwam weer uit wat de gids in Thailand had gezegd: Lucky Boeddha, we vielen met de neus in de boter, want er was een bloemenfeest op Sentosa, van 22 tot 29 januari. Allerlei mooie creaties hadden ze gemaakt, van draken tot vissen, voornamelijk van chrysanten en rozen. Je kon in de Tiger Sky Tower, of in een metershoge kabelbaan, om alles vanuit de lucht eens mooi te bekijken.
En nog vele andere leuke attracties, teveel om in 1 dag te doen.

Ook was er een mooi goudgeel zandstrand hier, een vlindertuin, een zeeaquarium en als je ervoor wilde betalen kon je zwemmen met dolfijnen. Op Sentosa hebben we dan bij een NZ-stalletje voor het laatst een hokey-pokey ijsje gekocht, om de smaak niet te vergeten!

Vanwege het Chineze nieuwjaar zagen we bij diverse restaurantjes een of ander ritueel, wat het allemaal precies betekent, mag Joost weten. Het ging met een hoop kabaal gepaard.

Na zo'n warm avontuur was het toch wel meer dan aangenaam om in het hotel nog even een douche te kunnen nemen. En daarna stond de taxi klaar om ons naar het vliegveld te brengen. Daar namen we voorlopig onze laatste Aziatische maaltijd. Ik wilde er een glas Ginger Beer (vergelijkbaar met Bitter Lemon) bij nemen, maar dat zag ik niet, wel Root Beer. Nou ja, Root is wortel, Ginger is een wortel, dus dat zal misschien wel hetzelfde smaken. Oke, dat was dus bepaald niet zo. Het smaakte naar een zalf die ik vroeger in de apotheek wel eens maakte: unguentum methylis salicylatis comp. (een soort tijgerbalsem) Niet echt lekker dus.

Daarna begon het laatste lange deel van de vlucht: 14 uren naar Londen. Prima verzorging bij Qantas Airways, het was een rustige vlucht en een heldere nacht. Geregeld zag ik, tussen de slaapjes door, vanuit het raam verlichte steden, op Bali, boven India, Afghanistan, Turkije, Rusland, Polen etc.
Op een gegeven moment zagen we op de vluchtroute boven Nederland dat we rond 5.15 uur zo'n beetje over Terwolde vlogen. (Nog wat gehoord, Henk en Mineke?)
Tegen half zeven in de ochtend landden we in Londen, en 2 uur later genoten we van de zonsopgang vanuit het vliegtuig naar Amsterdam.

Kwart voor tien op Schiphol, waar we na tien vluchten in de afgelopen 7 weken, alweer in sneltreinvaart onze koffers aantroffen op de band. Onvoorstelbaar, hoe voorspoedig alles is verlopen zonder mankementen of (nauwelijks) beschadigingen aan ons of onze bezittingen.
Tien minuten later konden we de trein pakken en zoefden we richting Hoogeveen.
Half 1 thuis, en toen begon het wennen aan de kou. Wat een overgang, van plus dertig naar onder nul.

Dat het in Nederland de afgelopen weken niet zo koud is geweest, zagen we wel aan de tuin: de crocussen stonden notabene al te bloeien!

We zien terug op een bijzondere vakantie, met vele indrukwekkende belevenissen, en we genieten na van alles, dankzij foto en film.

Noordereiland

Zondag in de vroege ochtend vertrokken we richting vliegveld Christchurch. We waren iets later vertrokken dan oorspronkelijk was gepland, en onderweg kwamen we er ook nog eens achter dat we de tickets waren vergeten... Dus 1 auto reed door naar de airport, om alvast de bagage richting incheck te krijgen, en de andere auto ging in high speed terug naar huis en arriveerde slechts enkele minuten later op het vliegveld. Hoe ze dat gedaan hebben??? Vervolgens met de hele bups in draf naar het incheckpoint en warempel... we hebben de vlucht gehaald. Zucht van verlichting!

In Auckland de twee gehuurde auto's opgehaald en toen richting Waihi Beach, waar de conferentie zou plaatsvinden. Natuurlijk even op een paar mooie plekjes stoppen, om ook Patrick van de schoonheid van de natuur hier te laten meegenieten.

De jonge mannen moesten natuurlijk even naar boven klimmen, zie links boven

Bekend plaatje? Op dezelfde plek is ook de foto gemaakt van het welkomst scherm

Varen in de knop

Maandag arriveerden de meeste mensen voor de conferentie, bekenden en minder bekenden, gaaf om zovelen weer te zien. Er waren circa 100 mensen op de conferentie, schat ik.

's Middags hebben we een heerlijke klim-boswandeling gemaakt. Na een uurtje lopen arriveerden we bij een volgende baai, waar we tot onze verbazing notabene een aangespoelde container zagen liggen. Allemaal houten balken waren eruit gespoeld, en nog een heel stel lag er in. Het was van het schip dat in okt/nov 2011 schipbreuk had gehad bij Tauranga.

Ons eigenlijke doel was om door te lopen tot de waterval, William Wright Fall geheten, die we twee jaar geleden al hadden vermeld zien staan op een bordje, en die tot ons verlanglijstje behoorde om bezichtigd te worden. Dat bleek een schot in de roos te zijn. Een schitterende tocht, waarbij we welgeteld elf keer een riviertje moesten oversteken, maar het was zeer de moeite waard. Een mooie waterval, waar je ook nog langs een touw omhoog kon klimmen tot je in een volgend bassin komt, waar je lekker in kon zitten afkoelen, desgewenst.

De ochtend en avonden waren er samenkomsten, geweldig fijn, ook heel bijzonder dat er zoveel jeugd was, die zeer actief mee is. De middagen waren ter vrije besteding, en wij namen meestal de kans waar om te gaan wandelen, hetzij aan het strand of elders. De wandeling naar de waterval kon ook vanaf een andere kant gestart worden, dus we wilden graag dat punt ook vinden, Gold Valley, zodat we het hele gebied hadden gezien. Dit was een pittige route, met veel klimwerk. Maar op het strand was het dan ook wel weer erg mooi, met nog een watervalletje.

Weer een andere dag gingen we naar een stadje een uur rijden vanaf Waihi Beach, genaamd Whangamata. We wisten nog van een vorige bezoek dat daar ook een heel mooi strand was. Bovendien verkochten ze daar ook heerlijk ijs. Als we in NZ ijs bestelden, kozen we maar 1 scoop, (1 bol) want ze geven me daar toch enorme lellen van ijs! Als je er twee neemt, rolt de boel zowat naar beneden, zo zwaar wordt de ijsco dan. Heerlijk, Hokey Pokey ijs!

Donderdag was al weer de laatste dag van de conferentie. De ochtend was gewijd aan de kinderen, met een thema op hen gericht: "Choose the good" Ze konden ook een T-shirt kopen met deze tekst erop, en je zag dan ook alle kinderen getooid met hun oranje shirt, een fleurig gezicht. Na de korte samenkomst waren er diverse spelletjes georganiseerd. En na de middag gingen we naar Welcome Bay, waar de samenkomstzaal is. De jeugd had alle voorbereidingen getroffen voor de feestelijke afsluiting van de conferentie. Er was een BBQ georganiseerd, het zwembad op de property dat onlangs klaar was gekomen, werd officieel geopend, en er was een doopdienst, waar onze kleindochter Sedunja (17 jaar)werd gedoopt. Buitengewoon feestelijk dat wij hierbij aanwezig konden zijn!!
En 's avonds was er een feest om te vieren dat er reeds tien jaar conferentie is geweest in Nieuw Zeeland.

De Nieuw Zeelandse vrienden zingen hun volkslied:
E Ihowā Atua (God defend New Zealand)

Op vrijdag was er een sportdag voor de jeugd op het strand. Gezellig om even bij te kijken.

En 's middags weer naar Whangamata, bij het mooie strand, want de vorige keer hadden we geen zwemkleding mee. Het weer was ons toch de hele week zo goed gezind. En zo kwamen we, na nog een vrije zaterdag op het strand, al weer aan het eind van onze tijd op Waihi Beach. We sloten het samenzijn met de familie af met een goodbye-diner in Waihi.

De volgende dag zette de Velzel-family met Patrick ons af bij het Jetpark hotel in Auckland, en zelf gingen zij daarna terug naar Christchurch.
Wij hadden die zondag nog om Auckland city te verkennen. We konden vanaf het hotel gratis per shuttle naar het vliegveld vervoerd worden, en daar namen we de bus naar de city.

Toen we een plekje in een foodcourt hadden gevonden waar we een (Aziatisch) hapje konden eten, kregen we tot onze verrassing zelfs een bordje met een stuk of zes loempia's als bonus aangereikt. Toch weer Lucky Boeddha???

Erg leuk was het om op maandagochtend op airport Auckland de familie Mike en Dolly Rall weer te ontmoeten, die hun dochter en kleindochter uit Noorwegen weer op het vliegtuig zetten.
En daar gingen we, richting Singapore, met een tussenstop in Sydney. De vakantie was nog steeds niet voorbij!

Goodbye New Zealand