Nieuws naderhand

Vanwege de indruk die de aardbeving had gemaakt, heb ik eigenlijk een stukje geschiedenis overgeslagen.
Nog even wat inhalen dus. We kregen een zeer hartelijk welkom op de luchthaven in Christchurch. En wij waren al even blij om onze familie weer te ontmoeten. Astrid met al een aardig buikje...
We kregen al zulke leuke foto's te zien van de echo die was gemaakt, en we hebben ons twaalfde kleinkind al van alle kanten kunnen bewonderen.
Zondag 18 december begonnen we met een uitgebreid ontbijt aan een feestelijk gedekte tafel.

Daarna hadden we (alvast) pakjesmiddag, omdat we met de kerstdagen niet thuis zouden zijn. Anders blijf je zo heen en weer sjouwen met kado's. Bovendien konden de kinderen dan ook alvast deze week plezier hebben van de kadootjes.

Een prachtig picknick-kleed, door Sedunja gemaakt van patch-work



Lekker smikkelen aan een chocoladeletter



Wow, een koffiemachine!

CD hanger

Valerie, in haar schik met haar poppenhuis





Maandag gingen Lucas met Jochem, en ik met Nick en Elinde met de bus naar de stad. Er zou een kerstmarkt wezen, helaas konden we die niet vinden, maar we hebben ons prima vermaakt. Ik kon nu nog even een beetje zien wat er allemaal is vernield in het centrum door de aardbevingen van september en februari. Vreselijk, ook hele gebieden zijn compleet niet meer toegankelijk. In de hoofdstraat waren diverse winkels weer geopend, maar nu in een container, want het pand was vernield.

Donderdag 22 december gingen Lucas en ik samen een dagje met de bus. Eerder deze week hadden we met de kleinkinderen erbij wel zo'n beetje gezien waar we moesten instappen, dus nu konden we het zelf wel, dachten we. Intussen was er al zowat een kwartier verstreken na het tijdstip dat de bus had moeten komen. Dus we begonnen eraan te twijfelen of we wel bij de goede halte stonden. Laten we dan toch maar naar een andere halte lopen (met andere bestemming) vonden we. Net precies toen we daar stonden, kwam de oorspronkelijke bus eraan. Maar daar konden we niet meer zo snel heen lopen, dus hebben we de plannen aangepast, en in plaats van een bezoekje aan de Botanic Garden, hebben we maar de bus genomen naar New Brighton. Een goede keus, zoals later zou blijken. Het was een enorme reis, wel anderhalf uur in de bus, voordat we op het eindpunt arriveerden. Ook hier zagen we nog duidelijk de ravage ten gevolge van de beving in juni.

Maar daarna hebben we heerlijk gewandeld aan het strand en terug door de duinen. En toen weer een lange busreis terug natuurlijk. 's Avonds mijn moedertje gesproken, die op 22 december haar 92e verjaardag vierde. Ze was helemaal verrast dat ik er nog aan had gedacht dat ze jarig was. Alsof ik zoiets kan vergeten...

De volgende dag voerden we ons oorspronkelijke plan nog even uit, nl. naar de botanische tuin, en even volop genoten van alle mooie bloemen, en vooral de rozen. En daar werden we dus opgeschrikt door de aardbeving(en). Zoiets is nou niet bepaald iets wat je graag nog eens meemaakt. Gelukkig dat we eerst een paar dagen naar st Arnaud gingen, dan ben je tenminste een flink eind uit de buurt, en voel je deze schokken niet.

Even na de aardbeving zaten we op een bankje bij te komen en te genieten van dit vredige tafereeltje

Wat een ravage door de bevingen van dit jaar

Waar voorheen winkels waren, staan nu containers