Zoiets kun je toch moeilijk voorbij laten gaan zonder de kans te benutten, dus we togen zaterdagochtend goedsmoeds naar Harderwijk. Uiteraard waren we niet de enigen die hier vanaf wisten, en het wachten al begon op de parkeerplaats, waar een lange rij mensen geduldig wachtten om hun dagkaart te kopen. Naar een andere meter lopen kortte het wachten toch nog even in, en zo mochten we ons in de volgende rij aansluiten: bij de toegangspoort voor 50-plussers. Samen met twee van mijn collega's, Anneke en Joke, die we onderweg waren voorbij gereden.
Op het programma lazen we dat de Piratenbende, (show met zotte zeeleeuwen) om elf uur zou beginnen. Duurde nog 20 minuten. Toen we dachten nog gauw even een bakkie koffie te bemachtigen, zagen we al een enorme rij voor het toegangshek van deze show staan, dus we besloten om de koffie uit te stellen en ons aan te sluiten in de rij. Het was een hilarisch show, en je verbaast je wat die zeeleeuwen allemaal geleerd kan worden.
Na de eerste 4 foto's kwam ik erachter dat de batterij van de camera leeg was... Dus toen maar verder met de IPod, toch een uitvinding, zo'n klein handig apparaat.
 |
| Alsjeblieft, hier is je kopje koffie! |
 |
| Mag ik me even voorstellen? |
 |
| Even de sleutel van de kluis veilig stellen... |
Aangezien het binnen donker was en er veel met flash-lights werd gewerkt, zijn deze beelden niet van een denderende kwaliteit. Geniet van de filmpjes.
Aan het eind zie je de zogenaamde "zwarte nachtmerrie" weggesmeten worden.
Nog nagenietend van de mooie show, gingen we vervolgens richting uitgang, nog even langs een bassin met zeeleeuwen, die de aandacht trokken.
Nu was het intussen wel tijd voor een lekkere boterham. We gingen dus, heel voordelig, even in onze luxe auto achterin zitten om zelf meegebracht brood en koffie te nuttigen, en een beetje op te warmen. Toen we weer wilden uitstappen, bleken de portieren op het kinderslot te zitten, hahaha, opgesloten in je eigen auto. Even over de stoelen heenklimmen en we konden er weer uit. Op naar het volgende evenement.
Bij de dolfijnendelta werd om 14 uur nog een voorstelling vertoond, en leerden we een en ander over deze intelligente dieren. We konden kennis maken met de 50-jarige dolfijn, Skinny, en ook een heel stel andere dolfijnen. Er zijn ruim 40 dolfijnen hier in het Dolfinarium, waarvan een groot deel ook daar geboren is.
Een salto van het feestvarken, Skinny
Ze is aardig wat leniger dan de 50-jarige die dit typt...
Ze is aardig wat leniger dan de 50-jarige die dit typt...
Achter een zestig meter lange glaswand konden we in Onderdiezee een kijkje onder de waterspiegel nemen.
 |
| Walrussen, gewoon en op de rug zwemmend |
Na al deze mooie voorstellingen, kregen we nog een toegift, doordat we buiten bij het kleine bassin gingen kijken waar de babytuimelaars in zwommen. Er was net een trainer bezig, en we konden mooi van heel dichtbij meegenieten en ook nog even een praatje met hem maken. Ze trainen deze zoogdieren door ze te belonen met vis, en als ze iets goed hebben gedaan, blaast de trainer op een fluitje, zodat het dier de link gaat leggen tussen dit geluid en een goede actie. In het bassin voor jonge dolfijnen zwemmen ook een paar oudere tante-dolfijnen, die mee kunnen helpen de speelse jonkies vaardigheden bij te brengen.
 |
| Rugzwemmen |
Je kan er haast niet genoeg van kijgen
En nog was het feest niet ten einde. Er was nog de Snorrrrshow, aan de walrussenwal.
Wat een kolossale spekmassa, zo'n walrus!
Bleep-bleep-bleep- Even in de achteruit...
Wie kan het langst op de toeter blazen? Team A of team B?
Team B kan het niet meer aanhoren
Hierna was het voor ons toch echt voorbij, het Dolfinariumfeest. Tot op het bot verkleumd, maar enorm genoten. Gauw even een lekker warm visje halen en dan weer op huis aan.
