Wat hébben we ernaar uitgekeken om onze biezen te pakken en richting New Zealand te vertrekken.
Eindelijk was het 19 januari 2016 en rond 7 uur in de ochtend vertrokken we richting Schiphol. Het was behoorlijk druk op de weg, onderweg hoorden we op de radio dat de dinsdag de drukste dag is op de weg. We waren blij dat we zo royaal tijd hadden genomen om naar Amsterdam te rijden. De wegen waren gelukkig schoon, ondanks de sneeuw die we al een paar dagen hadden. Bij een temperatuur van -8 vertrokken we met het vooruitzicht dat het in Christchurch 27 graden zou worden. Niet verkeerd toch?
Het eerste deel naar Hongkong verliep heel snel. Plaatselijke tijd 7 uur arriveerden we in Hongkong. Na heel veel vragen vonden we tenslotte het hotel, waar we een kamer hadden geboekt. Even na negenen lagen we heerlijk gestrekt tussen de koele lakens. We vonden het een verademing na zo'n lange zit van bijna 12 uur.
Gigantische rijen taxi's bij de luchthaven.
Tegen 17 uur gingen we op de luchthaven even een bakje koffie drinken. Ik weet niet wat er aan de hand was, maar tot drie keer toe kwam er een groep mensen van de beveiliging, waarschijnlijk omdat er ergens een alarm was afgegaan ofzo. Één keer zelfs een groep met mensen in speciale pakken en helmen en gewapend met houwelen ofzo. Het zag er spannend uit. Het enige wat ik opmerkte was dat het er erg waaide en koud was door de airco, tenslotte werd een een alarmkastje van de muur geschroefd en leek het gevaar geweken.
Het tweede deel van de reis duurde een stuk langer voor ons gevoel. Je bent al wat stijf van al dat gezit, en dan ben je nog maar op de helft. Maar tenslotte waren we dan toch in Auckland.
Grappig, met zo'n outside camera
Daar mochten we ons aansluiten in een -voor ons gevoel kilometers lange- rij mensen om door de paspoortcontrole en daarna de bagagecontrole te komen. Toen we eindelijk buiten stonden om met de bus naar de domestic AirPort te gaan, was het half drie. En de volgende vlucht vertrok om 14:45 uur.
Het laat zich makkelijk raden, dat we dát niet meer zouden halen.
15:10 stonden we bij de balie van Jetstar. De dame die ons hielp heeft tot 2x toe gevraagd bij haar chef en geprobeerd om ons tegen een tarief van $ 50 per persoon naar een volgende vlucht om te boeken. Maar helaas, dat had gekund als het vliegtuig nog aan de grond stond, maar die was net 10 minuten ervoor vertrokken. Tegen een tarief dat nog meer was dan een retour voor ons samen, konden we per persoon een enkele reis boeken voor de vlucht van 19 uur. We hebben het nog even geprobeerd bij een andere luchtvaartmaatschappij, dat was zelfs nog iets duurder, maar dan konden we om 17 uur mee. Daar hebben we maar voor gekozen toen, en we werden geadviseerd om te proberen om met de reisverzekering een regeling te treffen. We gaan het zien.
Maar dat alles verbleekt bij het weerzien met de Velzels. Heerlijk om weer bij hen te zijn. William en Oliver vlogen ons in de armen, Florence moest even de kat uit de boom kijken, maar ook bij haar was het ijs al gauw gebroken. Astrid had heerlijke soto gekookt, we worden tot en met gepamperd hier.
Het grote genieten is begonnen. Lucas vermaakt zich al weer snel in de tuin, wat onkruid wieden en lekker met de blote bast in de zo'n zitten. Een middagje City, een zwemfestijn bij de rivier, op en top genieten van elkaar.
Astrid is broodjes bapao aan het maken, mmmmm!
Arnold en Nick proberen vuur te maken. We zouden een BBQ hebben bij de rivier, maar waren de aansteker vergeten.
Vandaag, zondag, ging ik met de jeugd bessen plukken, blueberries and raspberries; en Lucas ging met Joachim en Wijnand (broer van Arnold die ook in CC werkt en woont) een track doen in de bergen.
