Het inchecken ging dit keer moeizaam, thuis online inchecken lukte niet met China Southern, en op Schiphol gaf het ook nog de nodige moeite aan de medewerker achter de balie. We waren wel al heel bijtijds op Schiphol (15 uur, terwijl we om 20:30 uur pas gingen vliegen) dus mogelijk dat het daardoor werd veroorzaakt. In eerste instantie leek het erop dat de bagage niet doorgeboekt kon worden naar Auckland, maar me wat kunst- en vliegwerk is dat toch gelukt.
Hè hè, de koffers kwijt, nu konden we rustig de tijd opvullen voor vertrek. Maar waar was de cameratas eigenlijk gebleven??? Oh nee... die stond nog in de auto, waarmee Arnold al weer op de terugweg was. Nou ja, dan maar zonder camera. Gelukkig had ik de iPad nog wel.
Amsterdam-Londen-Guang Zhou-Auckland. De vlucht verliep goed, en we konden redelijk slapen. De Yellow-bus bracht ons keurig naar het Auckland Airport Kiwi Hotel.
Nadat we de huurauto (Mazda Demio) hadden opgehaald, reden we nog naar de luchthaven. Onverwacht konden we daar Jerandy nog even ontmoeten. Hij is een jaar in Noorwegen, maar had een 2-weeks-verrassingsbezoek gebracht bij zijn ouders in Tauranga.
We troffen een heel plezierig onderkomen, een Tourist Flat, met een extra slaapkamer. Aan de oever van een baai.
Diverse uitstapjes gemaakt, met de Ferry naar Russell, minitour met een busje, Haruru Falls, Coastal Walkway (Paihia via English Bay naar Opua), 2 uur wandelen.
Op dinsdag, een regenachtige dag, ondernamen we de lange, lange reis naar Cape Reinga, het op één na noordelijkste deel van het Noordereiland, retour circa 450 km. De reis erheen was matig, maar het uitzicht op Cape Reinga maakte alles weer goed. Ook het sandboarden bij Ninety Miles Beach was heel leuk om te zien.
Coopers Beach in Doubtless Bay
Je kunt duidelijk de Tasmanzee in de Grote Oceaan zien overgaan: de Tasmanzee is veel donkerder van kleur. Wanneer het hier hard waait, kunnen er golven van tien meter voorkomen.
Woensdag 17 januari naar Kerikeri geweest, Stone house, waterval, Wharepuke (waterval) en Rainbowfall. Op advies van een Nederlander op de camping zijn we nog doorgereden naar Kawakawa vanwege het Hundertwasser toilet. Het museum daar was net een kwartiertje ervoor gesloten, dus dat hebben we maar gelaten voor wat het was.
Op donderdag zijn we naar Tauranga gereden, naar Patrick, Esther en de kids. Altijd een feest om bij hen te zijn. Het gezin is uitgebreid met een jonge hond, Luna. Gelukkig komt ze normaliter niet binnen, maar ja, ze moet nog heel wat leren.
Omokoroa
Ook zijn we na 2 weken nog samen een klein weekje naar Turangi geweest, een plaatsje nét onder Lake Taupo. Ongeveer 200 km rijden. We vertrokken met regen uit Tauranga, maar bij Rotorua brak de zon weer door.
In Turangi hadden we een studio geboekt bij Tongariro River Motel. Maar de beheerder bood ons een luxer onderkomen aan, met een extra slaapkamer omdat het rustig was. Wederom een genoeglijk onderkomen. Enige nadeel was, dat er geen warm water uit de kraan kwam. Daarom kregen we de sleutel van een ander huisje, waar we mochten douchen. Ze belden gelijk de loodgieter, maar het probleem was niet 1-2-3 op te lossen. En op de laatste dag van het verblijf kregen we ook nog eens $50 terug vanwege het ongemak.
Trout Center (Forellenkwekerij)
We hebben fijne wandelingen gemaakt langs de Tongariro River en zelfs een fietstocht op gratis fietsen die het motel aanbood. Het was een trail van ongeveer 13 km langs de rivier.
Donderdag, regendag, hebben we een rondrit gemaakt naar het National Park Tongariro. Er was enorm veel wind en bewolking, dus de sneeuwtoppen hebben we die dag niet gezien. De wind was een gevolg van de ex-cycloon die over NZ raasde, voornamelijk over het Zuidereiland. Daarvan zagen we heel wat narigheid op TV-beelden. Vooral Nelson en Dunedin en Greymouth hadden het zwaar te verduren.
Na dit avontuur nog een kleine week bij de kinderen in Tauranga verbleven. Ook in deze week was er weer een nationale vrije dag en hebben we een berg beklommen bij Papamoa Hills.
Ik was in de veronderstelling dat we donderdag weer terug zouden vliegen, dus daar hadden we ons op ingesteld. Maar toen iemand mij vroeg naar de vluchtgegevens om ons te kunnen volgen onderweg, bleek dat ik me had vergist. We vertrokken niet donderdag, maar pas vrijdag!
Dus hadden we zomaar een extra dagje, om te winkelen in Papamoa, bij Fashion Island en de Mount Maunganui te beklimmen.
We vertrokken weer met regen en waren rond 14.30 uur in Auckland om de auto in de te leveren.We vlogen pas in de avond om 23 uur, dus om de tijd te overbruggen zijn we met de Skybus naar Auckland City geweest. Was wel even leuk, maar omdat het regende, konden we niet zo uitgebreid wandelen als we wel hadden gewild. Wederom was het inchecken een fenomeen met strubbelingen, voor Londen konden we nog geen instapkaarten krijgen. Wellicht had ik daar in Guang Zhou achteraan gemoeten, maar daar heb ik niet aan gedacht. Toen we in Londen kwamen en om de boarding passen vroegen, kregen we te horen, dat het vliegtuig was volgeboekt en dat we mogelijk niet mee zouden kunnen. We moesten maar wachten tot alle passagiers aan boord waren en dan zien of er nog sommigen niet waren komen opdagen, waardoor we dan misschien nog mee konden.
Uiteindelijk is het allemaal nog goed gekomen.
Echter toen we bij de bagageband op de koffers stonden te wachten, kwam er maar 1 van de 2 koffers. Na een half uur wachten bij een bijna lege bagageband, toch maar eens gevraagd of er nog koffers zouden kunnen komen. Een welwillende dame heeft voor ons navraag gedaan bij een collega. We moesten nog even geduld hebben en dan zouden we zien of ie nog kwam of dat we een vermissingsprocedure moesten opstarten. En warempel, na geruime tijd kwam toch de laatste koffer ook nog opdagen.
Eind goed, al goed.
