Onze keus was gevallen op een huisje in Hangelsberg, een dorpje op 60 km afstand van Berlijn. We vertrokken op een in Nederland regenachtige dag, maar na Hannover knapte het weer mooi op en we konden zelfs op de eerste dag nog even heerlijk buiten zitten. We hadden de beschikking over een mooi stukje tuin, temidden van bloemen, wijnstokken en bramenstruiken.
Ons programma bestond voornamelijk uit fietsen, en twee dagen hebben we Berlijn bezocht.
Hieronder wat indrukken daarvan:
Het is natuurlijk herfst, dus er vielen niet veel bloemen te fotograferen, wel paddenstoelen. Oók mooi!
Deze lijkt net op een sombrereo, Mexicaanse hoed
We hebben o.a. het Oder-Spree fietspad gefietst. Prima geasfalteerde fietspaden, veel door bossen, soms met zicht op een rivier, soms door een stadje. Op zondag zijn we richting Beeskow gefietst, en hier en daar wat verkeerd gefietst, zodat we aan het eind van de dag 102 km op de teller hadden. Toch ideaal, zo'n E-bike, daar word je helemaal niet moe van.
In de burcht van Beeskow was een 'Ritter und Räuberfest' met allerlei gezellige kraampjes en optredens in de sfeer van de Middeleeuwen.
De bomen hadden vanaf een bepaalde hoogte een bijzondere oranje-rode gloed. Heel apart:
De Müggel-Spree bij Hangelsberg
Twee dagen Berlijn, waar we vanaf Hangelsberg met de trein naar toe zijn gereisd. Prima verbinding, 45 minuten, dan ben je er. Eerst maar eens uitgestapt op Zoologischer Garten, om dan met de bus naar Alexanderplatz te gaan. We hadden beter kunnen gaan lopen... we hebben lange tijd in de file gestaan in een snikhete bus. Er wordt veel ge- en verbouwd in Berlijn, je kunt bijna geen foto maken zonder een hijskraan erbij op.
De Fernsehturm, oftewel televisietoren
De Berliner Dom
Het welbekende Trabantje, of zoals de Duitsers zeggen: Trabi
De Brandenburger Tor
Ingang van de Reichstag
We hadden - op aanraden van meerderen - in Nederland alvast gereserveerd. Toen we daar kwamen, leek het wel alsof we per vliegtuig zouden vertrekken: alle bagage werd gescand, en zelf moesten we door een poortje lopen en als het alarm afging, werd je nog even extra gecheckt. In dit gebouw zetelt het parlement. Desgewenst kon je op afspraak een raadvergadering meemaken. Wij kozen voor de glazen koepel; terwijl we langzaam omhoog liepen, werden we in onze moedertaal, via koptelefoon, rondgeleid. Steeds even stoppen en dan werd je geïnformeerd over hetgeen je dan zag. Super interessant!
Het dak van de glazen koepel is open. Het regenwater (of sneeuw) valt in deze trechter, en dat water wordt weer opgevangen en gebruikt om de raadszaal te verwarmen.
Wat een prachtige wolken!
De Joodse gedenkplaats
Zo ineens een paar supermoderne wolkenkrabberachtige gebouwen, op de Potsdamer Platz
Terwijl we onze weg zochten naar Checkpoint Charlie, kwamen we zomaar langs een stukje Berlijnse muur, waar ook een tentoonstelling was. Wat een verhalen! Indrukwekkend.
Hieronder wat beelden van een 3-D panorama over de scheiding die Berlijnse muur teweegbracht. Dit was echt heel indrukwekkend en gaf een goed beeld van de verschillen aan beide zijden van de muur. Het leek net of je je er zelf middenin bevond. Heel knap gemaakt. www.asisi.de
En hier een stukje film, met de imponerende stem van...
Je kon in de souvenirshops ook stukjes, kruimeltjes van de muur kopen, een brokje ter grootte van een dobbelsteen kostte € 7,50... Jaja, ik ben gekke Henkie niet.
Checkpoint Charlie
Na een hele dag rondgesjokt te hebben in Berlijn, zochten we de U-Bahn (metro) weer op. Maar dat is nog een hele puzzel om van het ene naar het andere punt te gaan, met al die verschillende verdiepingen en lijnen. Op een gegeven moment stap je op goed geluk maar ergens in en dan maar zien waar je uitkomt.
Onze welkomstkaart voor Berlijn kon je alleen op 2 achtereenvolgende dagen gebruiken, dus de volgende dag togen we vol goede moed weer naar Berlijn. Nu hadden we de East Side Gallery op de planning staan, en het DDR museum, verder Primark (goedkope winkel) KaDeWe (dure winkel) en de Siegessäule. Dus het was wederom flink wat gesjouw. We waren al blij dat we geen drie dagen achtereen naar Berlijn hadden geboekt.
We hadden best vaak goed weer, maar deze dag regende het nu en dan.
Wat dat nou weer betekent, die sloten aan een brug??? We zagen het geregeld in Berlijn.
De bekende "Grüne Ampelmann"
Stiefelchen und Kompass-Kalle,
das sind Kinder, wie ihr alle.
Ich, der grüne Ampelmann,
bin ein Freund, der helfen kann.
Aber auch mein Freund in Rot
hilft euch aus so mancher Not.
Freundlich zieh ich meinen Hut.
Geht, macht eure Sache gut!
Stiefelchen und Kompass-Kalle,
das sind Kinder, wie ihr alle.
Ich, der grüne Ampelmann,
bin ein Freund, der helfen kann.
Aber auch mein Freund in Rot
hilft euch aus so mancher Not.
Freundlich zieh ich meinen Hut.
Geht, macht eure Sache gut!
K(l)eurig in de rij bij de ingang
Lucas voor het IJzeren Gordijn
Even het gevoel meekrijgen van zo'n Trabi
Zo maar midden in een straat, de Joodse synagoge
Oude en nieuwe gebouwen door elkaar
Leuk, dat ouderwetse schrift op de straatnaambordjes!
Na twee dagen Berlijn vonden we het heerlijk om weer op de fiets te stappen. Al fietsend knapte het weer mooi op, en de zon brak na een tijde door. Heerlijk!
Een oude verlaten fabriek, het leek erop dat de kogelgaten nog in de lange pijp zichtbaar waren.
Aan het Oder-Spreekanaal, vlakbij Eisenhüttenstadt
Indrukwekkende wolkenpartijen, we hadden de regenjasjes wisselend aan en uit
Druiven voor ons woonkamerraam, en heerlijke bramen (zonder stekels!!!) in de tuin, die we naar believen mogen plukken. Mmmmm.
Ons laatste dagje fietsten we naar Frankfurt /Oder, dat wil zeggen vanaf Güldendorf, dus dat is niet zo ver. Even de brug over bij Frankfurt en je bent in Polen. Slubice heeft een leuke bazar, waar we even rondgesnuffeld hebben.
Frankfurt
In haast alle Oostduitse stadjes en steden waar we waren hadden ze een Karl Marxstrasse.
Sporen uit het verleden...
Overal paddenstoelen te koop
En vis...
Knippen is hier ook niet echt duur!
Nadat we hier een tijdje rondgekeken hadden, zouden we verder fietsen aan de Oder-Neisse Radweg. Gisteren zuidwaarts, vandaag noordwaarts. Het volgende plaatsje was Lebus. Het miezerde, maar met een regenjas aan valt het nog wel mee. Maar toen we goed en wel Frankfurt uit waren, we hadden inmiddels zo'n 16 km gefietst, gebeurde er wat:
Oeps... wat nu? Oppompen hielp ook niet, dus dan maar terug lopen. Lucas zou naar de auto fietsen en die richting Frankfurt rijden en ik zou teruglopen naar het begin van de stad. Prima afspraak. Ik had circa 5 km gelopen, (wonderbaarlijk genoeg had ik helemaal geen last van mijn knie dit keer, die in Berlijn geregeld "op slot" schoot) en arriveerde een uurtje later bij de auto. Maar ja... waar was Lucas gebleven?
Die was natuurlijk naar mij op zoek. Blijven wachten leek me de beste optie, want anders moest je je op zeker moment afvragen wie nou wie zoekt. Na een klein half uurtje kwam hij eraan gesjeesd. Hij had het hele traject nog een keer gefietst, om er zeker van te zijn dat hij me niet gemist had... ☺
Fiets op de auto en weer terug richting huis. Voor de zekerheid hadden we 's ochtends al de tas met zwemspullen in de auto gedaan, omdat het toch wat regenachtig was. Dus we gingen niet naar huis, maar richting Bad Saarow, een Kurort met sauna en een thermaal bad, met heerlijk warm, zout water en allerlei bubbelbaden enzo. Zelfs een Licht-Musikbad, dat was nieuw voor mij, maar een heerlijke relaxing experience. Lekker dobberen, en genieten van zachte, harmonieuze klanken en lichtspel in pasteltinten op het plafond. Na twee uurtjes hielden we het voor gezien en wilden we weer vertrekken.
Maar dat ging zomaar niet. Bij het kleedhokje kwamen we erachter dat Lucas z'n kleren en schoenen allemaal foetsie waren! Gewoon weg, kastje leeg. Huh, gestolen???
Tja, wat nu? We keken elkaar eens ongelovig aan en controleerden ook alle kastjes in de omgeving, maar hoe hard we ook zochten: geen kleren.
We bedachten dan maar, dat Lucas mijn roze(!) fleece-vest aan zou doen, en badslippers, en dan de handdoek erom heen slaan en zo naar de auto. Gelukkig had hij wel alle waardevolle spullen zoals sleutels en portemonnee in mijn tas gedaan, dus die waren we niet kwijt.
Uiteindelijk hadden we bedacht, dat ik me zou aankleden en bij de kassa zou navragen of iemand zich misschien gemeld had. Ondertussen liep er een badjuffrouw langs en Lucas vroeg of ze kleren hadden gevonden. En ja hoor, een oplettende badjuf had gezien dat kledingkastje nummer 8 niet op slot zat, en had uit voorzorg de kleren er uitgehaald. En zo was het mysterie ook weer opgelost.
Wat een hilariteit, wat hebben we erom gelachen!
Maar goed, met een lekke band en weersvoorspellingen voor minder mooi weer hebben we toch maar besloten om op de oorspronkelijke vertrekdag naar huis te keren. We mochten eigenlijk blijven zolang we wilden, want er waren geen gasten na ons. En dat hadden we graag willen doen, want er is nog genoeg moois per fiets te ontdekken daar.
