Reis naar Nieuw Zeeland, deel 1

Halverwege de eerste week van november stonden de koffers al klaar, en grotendeels gepakt. Maar zondag 9 november was het dan eindelijk zo ver, en rond 7:30 uur stapten we in de auto richting Schiphol. Al snel konden we de koffers afgeven en zochten we aankomsthal 4 op, want we wisten dat daar bij Starbucks ons nichtje Heidi Muller zou werken. Ze heeft ons aan een heerlijke cappuccino geholpen. Nog eventjes internetten daar, en voordat we er erg in hadden konden we naar de gate gaan, waar we warempel zomaar konden doorlopen.

Met China Southern Airlines vlogen we naar Guanghzou, een vlucht van 11 uur. We mochten helaas geen gebruik maken van onze tablets, vanwege het feit dat die een lithiumbatterij bevat, en die kunnen kennelijk ontploffen. 

 

Rond half zeven in de ochtend kwamen we aan in China. Even lekker opfrissen en dan maar de tijd zien door te komen. Er waren maar een paar winkeltjes en restaurantjes, dus dan duren acht uren wel en heel eind... 

 

Het lijkt wel een rollator! Deze bagagekarretjes zijn voorzien van een display met internet, waarop je je vluchtnummer kunt invoeren, en dan krijg je een seintje als je richting de gate moet gaan, en tevens de route erheen. De techniek staat voor niks.

De volgende 11 uur waren we zoet met de tijd door zien te komen naar Auckland. Rustige vlucht, niet heel veel turbulentie, maar het duurde wel enorm lang. Je dommelt maar wat, slapen lukt niet echt.

Bij de douane in Auckland werden we eruit gepikt en moesten we de koffers openmaken, omdat we rookworst meehadden. Ik was van plan om een lekkere hutspot te maken hier. Ik dacht dat dat wel mocht omdat het vacuüm verpakt was. Maar ja, ik had het douaneformulier niet goed ingevuld, dus we kregen een stevige reprimande, en een aantekening in de computer. Dus ik denk dat we een volgende keer extra, extra goed moeten uitkijken wat we meenemen. Gelukkig mochten we het land wel in, maar de rookworsten mochten niet mee. 😁 We hebben een boete van 400 $ ternauwernood ontlopen. 

Na dit avontuur mochten we nog een paar uurtjes wachten voordat we de vlucht naar Christchurch namen. Door een motorstoring hadden we nog een uur vertraging, het gekke is, dat als je 1 keer in het land bent, kun je helemaal niet meer wachten om de familie te zien. Maar goed, je hebt geen keus. En toen we eindelijk in Christchurch waren en op weg gingen naar de koffers, werden we nog verrast door Astrid, die er al aan kwam, voordat we er erg in hadden. Ze kwam ons halen, samen met Valerie, Florence, Oliver, William en Josephine. En toen snel naar Esther, die al een heerlijke lunch had klaargemaakt. Lekker buiten in de tuin. Hehe, eindelijk voel ik me weer compleet! 😍