Noordereiland

Zondag in de vroege ochtend vertrokken we richting vliegveld Christchurch. We waren iets later vertrokken dan oorspronkelijk was gepland, en onderweg kwamen we er ook nog eens achter dat we de tickets waren vergeten... Dus 1 auto reed door naar de airport, om alvast de bagage richting incheck te krijgen, en de andere auto ging in high speed terug naar huis en arriveerde slechts enkele minuten later op het vliegveld. Hoe ze dat gedaan hebben??? Vervolgens met de hele bups in draf naar het incheckpoint en warempel... we hebben de vlucht gehaald. Zucht van verlichting!

In Auckland de twee gehuurde auto's opgehaald en toen richting Waihi Beach, waar de conferentie zou plaatsvinden. Natuurlijk even op een paar mooie plekjes stoppen, om ook Patrick van de schoonheid van de natuur hier te laten meegenieten.

De jonge mannen moesten natuurlijk even naar boven klimmen, zie links boven

Bekend plaatje? Op dezelfde plek is ook de foto gemaakt van het welkomst scherm

Varen in de knop

Maandag arriveerden de meeste mensen voor de conferentie, bekenden en minder bekenden, gaaf om zovelen weer te zien. Er waren circa 100 mensen op de conferentie, schat ik.

's Middags hebben we een heerlijke klim-boswandeling gemaakt. Na een uurtje lopen arriveerden we bij een volgende baai, waar we tot onze verbazing notabene een aangespoelde container zagen liggen. Allemaal houten balken waren eruit gespoeld, en nog een heel stel lag er in. Het was van het schip dat in okt/nov 2011 schipbreuk had gehad bij Tauranga.

Ons eigenlijke doel was om door te lopen tot de waterval, William Wright Fall geheten, die we twee jaar geleden al hadden vermeld zien staan op een bordje, en die tot ons verlanglijstje behoorde om bezichtigd te worden. Dat bleek een schot in de roos te zijn. Een schitterende tocht, waarbij we welgeteld elf keer een riviertje moesten oversteken, maar het was zeer de moeite waard. Een mooie waterval, waar je ook nog langs een touw omhoog kon klimmen tot je in een volgend bassin komt, waar je lekker in kon zitten afkoelen, desgewenst.

De ochtend en avonden waren er samenkomsten, geweldig fijn, ook heel bijzonder dat er zoveel jeugd was, die zeer actief mee is. De middagen waren ter vrije besteding, en wij namen meestal de kans waar om te gaan wandelen, hetzij aan het strand of elders. De wandeling naar de waterval kon ook vanaf een andere kant gestart worden, dus we wilden graag dat punt ook vinden, Gold Valley, zodat we het hele gebied hadden gezien. Dit was een pittige route, met veel klimwerk. Maar op het strand was het dan ook wel weer erg mooi, met nog een watervalletje.

Weer een andere dag gingen we naar een stadje een uur rijden vanaf Waihi Beach, genaamd Whangamata. We wisten nog van een vorige bezoek dat daar ook een heel mooi strand was. Bovendien verkochten ze daar ook heerlijk ijs. Als we in NZ ijs bestelden, kozen we maar 1 scoop, (1 bol) want ze geven me daar toch enorme lellen van ijs! Als je er twee neemt, rolt de boel zowat naar beneden, zo zwaar wordt de ijsco dan. Heerlijk, Hokey Pokey ijs!

Donderdag was al weer de laatste dag van de conferentie. De ochtend was gewijd aan de kinderen, met een thema op hen gericht: "Choose the good" Ze konden ook een T-shirt kopen met deze tekst erop, en je zag dan ook alle kinderen getooid met hun oranje shirt, een fleurig gezicht. Na de korte samenkomst waren er diverse spelletjes georganiseerd. En na de middag gingen we naar Welcome Bay, waar de samenkomstzaal is. De jeugd had alle voorbereidingen getroffen voor de feestelijke afsluiting van de conferentie. Er was een BBQ georganiseerd, het zwembad op de property dat onlangs klaar was gekomen, werd officieel geopend, en er was een doopdienst, waar onze kleindochter Sedunja (17 jaar)werd gedoopt. Buitengewoon feestelijk dat wij hierbij aanwezig konden zijn!!
En 's avonds was er een feest om te vieren dat er reeds tien jaar conferentie is geweest in Nieuw Zeeland.

De Nieuw Zeelandse vrienden zingen hun volkslied:
E Ihowā Atua (God defend New Zealand)

Op vrijdag was er een sportdag voor de jeugd op het strand. Gezellig om even bij te kijken.

En 's middags weer naar Whangamata, bij het mooie strand, want de vorige keer hadden we geen zwemkleding mee. Het weer was ons toch de hele week zo goed gezind. En zo kwamen we, na nog een vrije zaterdag op het strand, al weer aan het eind van onze tijd op Waihi Beach. We sloten het samenzijn met de familie af met een goodbye-diner in Waihi.

De volgende dag zette de Velzel-family met Patrick ons af bij het Jetpark hotel in Auckland, en zelf gingen zij daarna terug naar Christchurch.
Wij hadden die zondag nog om Auckland city te verkennen. We konden vanaf het hotel gratis per shuttle naar het vliegveld vervoerd worden, en daar namen we de bus naar de city.

Toen we een plekje in een foodcourt hadden gevonden waar we een (Aziatisch) hapje konden eten, kregen we tot onze verrassing zelfs een bordje met een stuk of zes loempia's als bonus aangereikt. Toch weer Lucky Boeddha???

Erg leuk was het om op maandagochtend op airport Auckland de familie Mike en Dolly Rall weer te ontmoeten, die hun dochter en kleindochter uit Noorwegen weer op het vliegtuig zetten.
En daar gingen we, richting Singapore, met een tussenstop in Sydney. De vakantie was nog steeds niet voorbij!

Goodbye New Zealand